Pietro Aretino: Różnice pomiędzy wersjami

Potężni królowie i cesarze starali się zdobyć przychylność tego literata, zarówno cesarz Karol V, jak i król francuski Franciszek I wykorzystywali dla swoich celów zjadliwy kunszt Aretina . Jego mecenasami byli także m.in. papież Leon X i Klemens VII, którzy starali się wykorzystać jego zdolności satyryczne do swoich interesów politycznych.

Największą sławę Aretino zdobył wraz z pojawieniem się na Piazza Navona marmurowego popiersia Pasquina, rzymianie umieszczali na nim swoje komentarze dotyczące wydarzeń w mieście i krytykę pod adresem różnych świeckich i duchownych możnych. Aretino swymi pasquinatami występował przeciwko nadużyciom kurii, przeciw obyczajom duchowieństwa, ale nigdy nie walczył z papiestwem jako instytucją, dlatego był zawsze mile widziany na papieskim dworze. Trzeba jednak podkreślić, ze nie był do końca obiektywny, ponieważ za pewną sumę, można było kupić jego przychylność i „milczenie” . Aby uzyskać jego dyskrecję, możni obdarowywali go najróżniejszymi podarunkami. Papież Urban VII podarował mu na przykład pięknego konia, od którego całą rasę nazwano Aretino. Aretino prowadził bardzo wystawny i swobodny styl życia, nie stronił od kobiet i młodych chłopców, a mimo to papieże zabiegali o jego względy .

 

== Twórczość ==