Fritz Otto Bernert: Różnice pomiędzy wersjami

{{Żołnierz infobox

| imię i nazwisko = [[Plik:Cross-Pattee-Heraldry.svg|30px]] Fritz Otto Bernert [[Plik:Wappen Deutsches Reich - Reichsadler 1889.png|30px]] <br /><b><span style="color: yellow">27 zwycięstw</span></b>

| wojny i bitwy = [[I wojna światowa]]

| późniejsza praca =

}}

 

'''Fritz Otto Bernert''' (ur. [[6 marca]] [[1893]] w [[Racibórz|Raciborzu]], zm. [[18 października]] [[1918]] w [[Racibórz|Raciborzu]]) – syn burmistrza Raciborza, [[Niemcy|niemiecki]] [[żołnierz]] i [[pilot]] podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]].

 

Otto Benert przyszedł na świat [[6 marca]] [[1893]] roku w [[Racibórz|Raciborzu]] jako syn wieloletniego burmistrza miasta – [[August Bernert|Augusta Bernerta]]. Uczęszczał do [[Królewskie Gimnazjum Ewangelickie w Raciborzu|Królewskiego Gimnazjum Ewangelickiego]], gdzie zdał [[matura|maturę]]. Jego jedynym marzeniem było to, że chciał zostać oficerem, dlatego też wstąpił po maturze do niemieckiej armii.

 

 

Służbę rozpoczął w 173 lotaryńskim pułku piechoty. W [[1912]] roku dostał awans na stopień [[podporucznik]]a, a po rozpoczęciu [[I wojna światowa|I wojny światowej]] walczył na froncie zachodnim, dowodził wtedy [[kompania|kompanią]]. W [[1914]] roku został ciężko ranny, co spowodowało, że nie mógł już wrócić do czynnej służby frontowej. Skłoniło go to do przeniesienia się do lotnictwa. Z egzaminami nie miał najmniejszych problemów, więc cały [[1915]] rok przelatał w samolotach obserwacyjnych.

W połowie roku [[1917]], gdy uzyskał 22 zwycięstwa powietrzne został odznaczony przez [[cesarz]]a najwyższym odznaczeniem wojskowym – medalem ''Pour le merite'' oraz przejął dowództwo nad [[Jasta 6]]. Po osiągnięciu 26 zestrzeleń, podczas przymusowego lądowania został ponownie ranny, ale wkrótce po odzyskaniu zdrowia powrócił na front. Na liście najlepszych pilotów niemieckich z listopada [[1917]] roku figurował z 27 zestrzelonymi samolotami, a tylko dwóch kapitanów – von Richthofen i Berthold – było przed nim oraz został dowódcą sławnego dywizjonu ''Boelcke''.

 

Wkrótce potem został przeniesiony do [[Berlin]]a na stanowisko inspektora lotniczego. [[8 listopada]] [[1917]] roku dostał awans na stopień [[porucznik]]a.

W [[1918]] roku skierowano go znów na front do swojego dywizjonu, a do końca swojej czynnej służby osiągnął 27 zestrzeleń. Pod koniec wojny zachorował na [[grypa|grypę]], a wkrótce potem doszło jeszcze [[zapalenie płuc]]. Zmarł [[18 października]] [[1918]] roku w szpitalu miejskim w [[Racibórz|Raciborzu]]. Został pochowany na [[Cmentarz katolicki "Jeruzalem" w Raciborzu|cmentarzu Jeruzalem]], a jego grób zachował się do dziś.

 

*Praca zbiorowa, ''Raciborzanie Tysiąclecia'', wyd. Nowiny Raciborskie, Racibórz 2002, ISBN 83-912666-2-1

 

*[[Racibórz]]

 

{{DEFAULTSORT:Bernert,Fritz Otto}}

[[Kategoria:Ludzie związani z Raciborzem]]

[[Kategoria:Niemieccy wojskowi]]

[[Kategoria:Asy myśliwskie Niemiec]]

[[Kategoria:Niemieccy piloci]]

[[Kategoria:Asy lotnictwa I wojny światowej]]

 

[[en:Fritz Otto Bernert]]