Jerzy Strzałkowski (porucznik): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Izydorczak (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne, lit.
Izydorczak (dyskusja | edycje)
poprawa linków
Linia 26:
Strzałkowski urodził się jako syn Władysława i Stanisławy z Rakowiczów, którzy pochodzili z Wielkopolski. Ich przodkowie za udział w [[Powstanie styczniowe|powstaniu styczniowym]] w [[1863]] roku zostali zesłani na [[Syberia|Syberię]]. Jerzy miał jeszcze pięcioro rodzeństwa. Po wybuchu [[Rewolucja październikowa|rewolucji październikowej]] w [[1917]] roku, zmuszono rodzinę do opuszczenia domu i gospodarstwa. Przenieśli się pośpiesznie do [[Chersoń|Chersonia]] nad [[Dniepr]]em. Jednak ojciec Władysław i dziadek Adolf ponieśli śmierć. Epidemia [[dur brzuszny|tyfusu]] rozdzieliła rodzinę. Chory na tyfus Jerzy z wujem T.Sobańskim, poprzez [[Kijów]] i Czytę zawędrował do Charbina, a matka Stanisława z dziećmi wyjechała do Polski. Z Charbina, przy pomocy [[Polski Komitet Ratunkowy Dzieci Dalekiego Wschodu|Polskiego Komitetu Ratunkowego Dzieci Dalekiego Wschodu]], opuścił Rosję wraz z około 700 dziećmi i w 1922 roku poprzez Japonię dotarł do Polski.
 
Spotkał się z rodziną na tzw. etapie emigracyjnym w Warszawie przy ul.Powązkowskiej. Jerzy wraz z matką i rodzeństwem trafił do [[Zakład Wychowawczy dla Dzieci Syberyjskich|Zakładu Wychowawczego dla Dzieci Syberyjskich]] w Wejherowie. Ukończył tam gimnazjum i uzyskał maturę, po czym w 1928r opuścił Zakład. Podjął pracę zarobkową i rozpoczął studia na Wydz. Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego.
 
Jesienią 1928r w lokalu Bursy Komitetu Ratunkowego Dzieci Dalekiego Wschodu, odbył się Zjazd, na którym powołano [[Związek Młodzieży z Dalekiego Wschodu|Związek Młodzieży z Dalekiego Wschodu ]]i wybrano 17-letniego Jerzego Strzałkowskiego jego Prezesem. Pełnił tę funkcję do wybuchu II Wojny Światowej. Związek miał oddziały i koła w Poznaniu, Łodzi, Katowicach, Wilnie, Lwowie, Radomiu, Gdyni, Białymstoku, Bydgoszczy i Wejherowie. Miało to znaczenie w przyszłości.
 
Związek rozwija swą działalność opiekuńczo-wychowawczą i patriotyczną. Utrzymuje kontakty z Macierzą Szkolną, Związkiem Osadników Wojskowych, Kołem Podolan, Tow.Pomocy Dzieciom z Kresów i [[Związek Sybiraków|Związkiem Sybiraków]]. W latach 1930-1931 pracował z [[Janusz Korczak|Januszem Korczakiem]] w „Naszym Domu „ na Bielanach warszawskich. Związek utrzymywał kontakty z ambasadą Japonii w Warszawie i Japońskim Czerwonym Krzyżem w Tokio. Do września 1939r pracuje jako kurator sądu dla nieletnich, a także jako dyrektor Ośrodka Wypoczynkowego dla dzieci upośledzonych w Gardei k/Grudziądza. W międzyczasie odbywa przeszkolenie wojskowe w szkole podchorążych [[36p.p Legii Akademickiej|36p.p Legii Akademickiej]] w Warszawie. Ostatnią przed wybuchem II Wojny inicjatywą integracji z młodzieżą z Kresów, były dwa turnusy obozu wakacyjnego w Lipcu i Sierpniu 1939r. w trzech wsiach pow.Brzeżany. Kierownikami podobozów byli wychowankowie „Jerzego” Karol Lachowski,[[Longin Izydorczak| Longin Izydorczak]], Zbigniew Stolarski i Tadeusz Dermedko.
We wrześniu 1939r został zmobilizowany do 36p.p w randze porucznika i dowodzi kompanią piechoty w Armii Łódź. Powraca do Warszawy i angażuje się w działalność konspiracyjną. W październiku 1939r., na ostatnim posiedzeniu [[Związek Młodzieży z Dalekiego Wschodu|ZMzDW]] podjęto decyzję o powołaniu Powstańczych Oddziałów Specjalnych i wysłano kurierów do oddziałów w całym kraju, celem podjęcia działalności niepodległościowej. Nazwa nawiązywała do tradycji powstań narodowych, a baza organizacyjna i kadrowa [[Związek Młodzieży z Dalekiego Wschodu|ZMzDW]] była świetną kuźnią kadr.
 
Podczas Powstania Warszawskiego dowodził batalionem [[Powstańcze Oddziały Specjalne Jerzyki|„Jerzyków”]] na Starówce. 22 sierpnia wyruszył kanałami z pl.Krasińskich w stronę Puszczy Kampinoskiej po broń i amunicję dla Powstania. Po dotarciu do wsi Pociecha (przez Laski i Wiersze) stoczyli ciężki bój w dniach 28 sierpnia do 5 września, z oddziałami niemieckimi i [[RONA|RONA]]. W boju zginęło 23 żołnierzy i 30 zostało rannych. W dniu 17 stycznia 1945r „Jerzy” wydał rozkaz rozwiązujący organizację. Ale już 1 sierpnia 1945 został aresztowany przez UB i po ciężkich przesłuchaniach zwolniony pod koniec pażdziernika.
Czas powojenny zmusza Go do podejmowania różnych zajęć. Szykany władz uniemożliwjają Mu podjęcie stałej pracy, zgodnej z zainteresowaniami pedagogicznymi i wykształceniem. Zmuszany jest do wielokrotnych zmian zakładów pracy jak np.:
* w 1945 r tworzy spółdzielnię transportową żywności w Warszawie