Jerzy Strzałkowski (porucznik): Różnice pomiędzy wersjami

| opis = płk.Jerzy Strzałkowski - [[Pociecha (powiat warszawski zachodni)|Pociecha]] [[1957]] rok

'''Jerzy Strzałkowski''' (ur. [[21 lipca]] [[1911]] roku w [[Sułtanówka|Sułtanówce]] k. [[Kijów/Kijowa|KijowaSułtanówce]] – zm. [[4 maja]] [[1991]] roku w [[Pruszków|Pruszkowie]]) - [[Polska|polski]] żołnierz

Strzałkowski urodził się jako syn [[Władysław Strzałkowski|Władysława]] i [[Stanisława Strzałkowska|Stanisławy]] z Rakowiczów, którzy pochodzili z [[Wielkopolska|Wielkopolski]]. Ich przodkowie za udział w [[Powstanie styczniowe|powstaniu styczniowym]] w [[1863]] roku zostali zesłani na [[Syberia|Syberię]]. Jerzy miał jeszcze pięcioro rodzeństwa. Po wybuchu [[Rewolucja październikowa|rewolucji październikowej]] w [[1917]] roku, zmuszono rodzinę do opuszczenia domu i gospodarstwa. Przenieśli się pośpiesznie do [[Chersoń|Chersonia]] nad [[Dniepr]]em. Jednak ojciec Władysław i dziadek Adolf ponieśli śmierć. Epidemia [[dur brzuszny|tyfusu]] rozdzieliła rodzinę. Chory na tyfus Jerzy z wujem T.Sobańskim, poprzez [[Kijów]] i Czytę zawędrował do Charbina, a matka Stanisława z dziećmi wyjechała do Polski. Z Charbina, przy pomocy [[Polski Komitet Ratunkowy Dzieci Dalekiego Wschodu|Polskiego Komitetu Ratunkowego Dzieci Dalekiego Wschodu]], opuścił Rosję wraz z około 700 dziećmi i w 1922 roku poprzez Japonię dotarł do Polski.

Spotkał się z rodziną na tzw. etapie emigracyjnym w Warszawie przy ul.Powązkowskiej. Jerzy wraz z matką i rodzeństwem trafił do [[Zakład Wychowawczy dla Dzieci Syberyjskich|Zakładu Wychowawczego dla Dzieci Syberyjskich]] w Wejherowie. Ukończył tam gimnazjum i uzyskał maturę, po czym w 1928r opuścił Zakład. Podjął pracę zarobkową i rozpoczął studia na [[WydziałWydz. Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego|Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego]].

Związek rozwija swą działalność opiekuńczo-wychowawczą i patriotyczną. Utrzymuje kontakty z Macierzą Szkolną, Związkiem Osadników Wojskowych, Kołem Podolan, Tow. Pomocy Dzieciom z Kresów i [[Związek Sybiraków|Związkiem Sybiraków]]. W latach 1930-1931 pracował z [[Janusz Korczak|Januszem Korczakiem]] w "Naszym„Naszym Domu" „ na [[Bielany (dzielnica Warszawy)|Bielanach]] warszawskich. Związek utrzymywał kontakty z ambasadą [[Japonia|Japonii]] w Warszawie i Japońskim Czerwonym Krzyżem w Tokio. Do września 1939r pracuje jako kurator sądu dla nieletnich, a także jako dyrektor Ośrodka Wypoczynkowego dla dzieci upośledzonych w [[Gardeja|Gardei]] k. [[Grudziądz]]a/Grudziądza. W międzyczasie odbywa przeszkolenie wojskowe w szkole podchorążych [[36p.p Legii Akademickiej|36p.p Legii Akademickiej]] w Warszawie. Ostatnią przed wybuchem II Wojny inicjatywą integracji z młodzieżą z Kresów, były dwa turnusy obozu wakacyjnego w lipcuLipcu i sierpniuSierpniu 1939r. w trzech wsiach [[Powiat brzeżański|powiatu brzeżańskiego]]pow.Brzeżany. Kierownikami podobozów byli wychowankowie „Jerzego” [[Karol Lachowski]], [[Longin Izydorczak| Longin Izydorczak]], [[Zbigniew Stolarski]] i [[Tadeusz Dermedko]].

We wrześniu 1939r został zmobilizowany do 36p.p w randze porucznika i dowodzi kompanią piechoty w Armii Łódź. Powraca do Warszawy i angażuje się w działalność konspiracyjną. W październiku 1939r., na ostatnim posiedzeniu [[Związek Młodzieży z Dalekiego Wschodu|ZMzDW]] podjęto decyzję o powołaniu [[Powstańcze Oddziały Specjalne Jerzyki|Powstańczych Oddziałów Specjalnych "Jerzyki"]] i wysłano kurierów do oddziałów w całym kraju, celem podjęcia działalności niepodległościowej. Nazwa nawiązywała do tradycji powstań narodowych, a baza organizacyjna i kadrowa [[Związek Młodzieży z Dalekiego Wschodu|ZMzDW]] była świetną kuźnią kadr.

Podczas Powstania Warszawskiego dowodził batalionem [[Powstańcze Oddziały Specjalne Jerzyki|„Jerzyków”]] na Starówce. 22 sierpnia wyruszył kanałami z pl. Krasińskich w stronę [[Puszcza Kampinoska|Puszczy Kampinoskiej]] po broń i amunicję dla Powstania. Po dotarciu do wsi [[Pociecha (powiat warszawski zachodni)|Pociecha]] (przez [[Laski (powiat warszawski zachodni)|Laski]] i [[Wiersze]]) stoczyli ciężki bój w dniach 28 sierpnia do 5 września, z oddziałami niemieckimi i [[RONA|RONA]]. W boju zginęło 23 żołnierzy i 30 zostało rannych. W dniu 17 stycznia 1945r „Jerzy” wydał rozkaz rozwiązujący organizację. Ale już 1 sierpnia 1945 został aresztowany przez [[UB]] i po ciężkich przesłuchaniach zwolniony pod koniec październikapażdziernika.

Czas powojenny zmusza Go do podejmowania różnych zajęć. Szykany władz uniemożliwiająuniemożliwjają Mu podjęcie stałej pracy, zgodnej z zainteresowaniami pedagogicznymi i wykształceniem. Zmuszany jest do wielokrotnych zmian zakładów pracy jak np.:

* 12.1945 r przenosi się do Koszalina, jako inspektor [[Państwowy Urząd Repatriacyjny|PUR]] - w Warszawie ma zakaz pracy

* 1946 r obejmuje Kierownictwo Gospodarstwa Rolnego [[Osina (powiat myśliborski)|Osina]] k. [[Barlinek|/Barlinka]]

* 05 -12.1950 r w Zarządzie Centralnym [[Państwowe Gospodarstwo Rolne|PGR-ów]]

* 03.1959 r kierownik [[Administracja Domów Mieszkalnych|ADM 12]] na Muranowie

W życiu codziennym – powojennym Jerzego Strzałkowskiego, była konkretna bliska Mu wielopokoleniowa rodzina Rybałków. Jeden z nich [[Eugeniusz Rybałko("Genek")|Eugeniusz]] był Jego adiutantem w POS”Jerzyki” , a poznał Go w 1935r jako kuratora dla nieletnich, który interesował się losem dzieciaków warszawskich podwórek. Jednak swe losy, najmocniej związał z najmłodszym z Rybałków - Bronisławem. Od 1958r w mieszkaniu przy Linneusza 7 wraz z rodziną Bronisława tworzył kilkupokoleniową rodzinę i czuł się za nią odpowiedzialny jak ojciec i dziadek. Ostatnie lata życia spędził w atmosferze przyjaźni i serdeczności, którą stworzyli Mu domownicy, jak i cała rodzina Rybałków. Dbali też o to [[republika muranowska|"muranowiacy"]] i podkomendni z POS "Jerzyki".