Fender Jazz Bass: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
LucienBOT (dyskusja | edycje)
m robot dodaje: ru:Fender Jazz Bass
grafika
Linia 19:
 
== Historia ==
Pierwszy raz zaprezentowany w [[1960]] roku J-Bass był przedstawiany jako model "Deluxe", podobnie jak jego sześciostrunny kuzyn - gitara [[Fender Jazzmaster|Jazzmaster]]. Przydomek "Jazz" dla tych obu gitar wziął się z założenia, iż bardziej smukła oraz zaokrąglona szyjka przypadnie do gustu [[gitarzyści jazzowi|gitarzystom jazzowym]]. Jazz Bass posiada dwa przetworniki typu single coil, z dwoma magnesami przypadającymi na każdą strunę. Takie rozwiązanie daje wzmocnione środkowe pasmo brzmienia, charakterystyczne dla basów firmy [[Rickenbacker]], z którymi produkt Fendera dzieli jeszcze jedną cechę - asymetryczny kształt korpusu, ale budzący mniej kontrowersji niż konkurencyjne modele Rickenbackera. Gryf przykręcany do korpusu (technika bolt-on) to standardowy sposób łączenia tych obu elementów dla wszystkich gitar Fendera; Jazz Bass nie jest wyjątkiem. Jak wygląd P-Bassu był inspirowany modelem [[Fender Telecaster|Telecaster]], tak Jazzmaster był inspiracją dla kształtu gitary Jazz Bass. Pierwsze J-Bassy posiadały dwa podwójne pokrętła regulujące głośność (volume) i brzmienie (tone) indywidualnie dla każdej przystawki. Instrumenty o takiej konfiguracji są dzisiaj poszukiwane przez wielu kolekcjonerów na rynkach gitar typu vintage, gdyż są one bardzo rzadkimi egzemplarzami. W roku [[1963]] Jazz Bass otrzymał trzy pokrętła; dwa z nich regulowały głośność przetworników, a trzeci - brzmienie końcowe (overall tone). Kilka zmian kosmetycznych miało miejsce w roku [[1965]], kiedy to korporacja CBS kupiła firmę Fender. Na przełomie lat 1965-[[1966]] palisandrowa podstrunnica instrumentu otrzymała ozdobne inkrustracje z pearloidu w kształcie prostokąta oraz jasną obwódkę, a główka z owalnymi kluczami była malowana w kolorze korpusu [patrz: zdjęcie]. Podobne wyposażenie gitary z klonową podstrunnicą pojawiło się w latach 1966-[[1967]]. Na początku lat 70. Fender wprowadził trójśrubowe mocowanie gryfu, które zostało wycofane razem z prostokątnymi inkrustracjami w roku [[1983]]. Na ich miejscu pojawiło się tradycyjne mocowanie czterośrubowe oraz markery w kształcie kropek, bez obwódki podstrunnicy. Przycisk S-1 umożliwiający przełączenie pracy przetworników z [[połączenie równoległe|połączenia równoległego]] na [[połączenie szeregowe]] i odwrotnie pojawił się w Jazz Bassach produkcji amerykańskiej w roku [[2003]] wraz z debiutem edycji "American Series". Kiedy oba przetworniki były połączone szeregowo, a więc gdy przycisk był wciśnięty, gitara generowała dźwięk podobny do brzmienia P-Bassu, lecz ich głośność regulowana była jednym pokrętłem. Seria "Highway One", czyli budżetowa linia gitar produkowanych w [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]] posiada mostki typu BadAss II oraz wygląd przypominający basy typu vintage. Linię "American Series" zastąpiono w [[2008]] roku serią "American Standard", w której nowością są lżejsze o 30% klucze Hipshot oraz ulepszony mostek. Nowym rozwiązaniem jest także cieńsza warstwa lakieru.
 
Charakterystyczny wygląd J-Bassu jest naśladowany przez wielu renomowanych producentów, takich jak firma [[Sadowsky]] czy [[Modulus]], oraz jest inspiracją dla wielu lutników. Budżetowe kopie gitary basowej Fendera są produkowane najczęściej na [[Daleki Wschód|Dalekim Wschodzie]], jednak ich jakość znacząco odbiega od oryginału, stawiając je w ciemnym świetle.