Michał Woźniak (męczennik): Różnice pomiędzy wersjami

Posługę duszpasterską sprawował jako wikariusz kolejno w parafiach: Narodzenia NMP w Mińsku Maz., [[Podwyższenia Świętego Krzyża|Podwyższenia Krzyża w Łodzi]], Tomaszowie Maz. i [[Kościół św. Antoniego Padewskiego w Warszawie (Śródmieście)|św. Antoniego w Warszawie]]. W październiku 1909 r. został administratorem parafii Wiśniew k/Mińska Maz., gdzie pod jego wpływem w ciągu 14 miesięcy ponad 100 osób porzuciło mariawityzm i powróciło do katolicyzmu. W 1911 r. (11 lutego) przeszedł do parafii Chojnata k/Mszczonowa<ref>[http://wikimapia.org/5715939/pl/Kościół_w_Chojnacie Parafia Chojnata i budynek kościoła]</ref>. W Chojnacie gorliwie duszpasterzował blisko 10 lat. Tam spędził czas I wojny światowej (2 IV – 21 VI 1918 wraz z grupą parafian był więziony w twierdzy modlińskiej za ukrycie dzwonów). Dnia 11 października 1920 r. objął probostwo w Kamionnie k/Łochowa i funkcję dziekana dekanatu jadowskiego<ref>[http://www.drohiczyn.opoka.org.pl/7/dekanaty/lochow/3.htm Diecezja Drohiczyńska]</ref>. Pod jego kierunkiem zdołano w trudnym czasie odbudować piękny kościół neogotycki, zniszczony w dużej części w 1915 r. przez wojska rosyjskie. W styczniu 1923 r. został proboszczem parafii św. Michała ArchaniołaWawrzyńca w [[Kutno|Kutnie]] - [[Woźniaków|Woźniakowie]] i dziekanem kutnowskim. Podejmował tu szereg inicjatyw duszpasterskich i społecznych. <br />Piastował urząd egzaminatora synodalnego i został odznaczony godnością [[Szambelan papieski|szambelana papieskiego]] (3 marca 1922).<br />