Wiklina: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Obróbka: Metody obróbki (korowania) wikliny
ort. korekta słowa ,,warzenie''
Linia 15:
 
== Obróbka ==
Pozyskane młode pędy, po przesortowaniu przeznaczone są do dalszej obróbki, czyli korowania. Istnieją trzy metody korowania wikliny: moczarkowania, pędzenia, gotowania (ważeniawarzenia) i parzenia.
'''Moczarkowanie''' odbywa się w moczarkach naturalnych (w potokach, stawach, jeziorach, rozlewiskach, podnogach rzecznych) lub w moczarkach sztucznych (betonowe z dnem pokrytym kilku cm warstwą piasku). Moczarkowanie rozpoczyna się wczesną wiosną i trwa od trzech do sześciu tygodniu. Zależy to od panującej pogody i gatunku wikliny. W okresie pobudzenia wikliny, gdy na prętach ukażą się liście należy rozpocząć korowanie. Uzyskaną w ten sposób białą wiklinę suszy się chroniąc przed deszczem i słońcem.
'''Metoda pędzenia''' odbywa się w stałych moczarkach betonowych, umieszczonych w budynkach, gdzie można utrzymać wymaganą temperaturę wody i otoczenia. Metoda ta umożliwia uzyskanie białej wikliny cztery do pięciu razy w ciągu zimy.
Do '''gotowania (ważeniawarzenia)''' wikliny służą żelazne kotły o różnych wymiarach, z własnym paleniskiem. Czas gotowania wikliny zależy od gatunku i stanu zaschnięcia wikliny. Powinien trwać ok. 4 godz. Po ostudzeniu wikliny w basenach z zimną wodą można przystąpić do korowania. Uzyskaną czerwoną wiklinę suszymy na powietrzu.
'''Parzenie wikliny''' polega na parowaniu wikliny w specjalnych kotłach pod ciśnieniem dwóch lub trzech atmosfer. Po ostudzeniu wiklinę korujemy i suszymy.