Piotr Wilniewczyc: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
poprawione linki na przekierowania: Petersburg na Sankt Petersburg |
m linki |
||
Linia 11:
Podczas okupacji niemieckiej, Wilniewczyc przebywał w kraju, był żołnierzem [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]]. W konspiracji nadal zajmował się konstrukcją broni, opracowując [[tłumik]] do pistoletu maszynowego [[Pistolet maszynowy STEN|STEN]]. Po wojnie, zajął się w większym stopniu pracą naukową, zostając wykładowcą [[Politechnika Łódzka|Politechniki Łódzkiej]] od [[1945]] i [[Politechnika Warszawska|Politechniki Warszawskiej]] od [[1948]], prowadził także zajęcia na [[Politechnika Poznańska|Politechnice Poznańskiej]]. Od [[1954]] był profesorem Politechniki Warszawskiej i kierownikiem Zakładu Konstrukcji Urządzeń Automatycznych na jej Wydziale Sprzętu Mechanicznego, zajmującego się konstrukcją automatycznej broni strzeleckiej. W [[1955]] opublikował znaną pracę teoretyczną: ''Broń strzelecka'', a w [[1958]] ''Broń samoczynna''.
Po wojnie zajmował się w dalszym ciągu konstrukcją broni strzeleckiej; w [[1958]] wraz ze Stanisławem Rojkiem opracował projekt pistoletu [[Pistolet WiR wz. 1957|WiR wz. 1957]] w wariantach na naboje kaliber [[Nabój 9 x 17 mm Short|9 mm Browning]], [[Nabój 9 x 18 mm Makarowa|9mm Makarow]] i [[Nabój 7,65 x 17 mm SR Browning|7,65 mm Browning]], działającego na zasadzie odrzutu [[zamek swobodny|zamka swobodnego]]. Nie został on jednak skierowany do produkcji seryjnej. Pod koniec lat pięćdziesiątych Wilniewczyc kierował zespołem opracowującym [[pistolet maszynowy]] RAK, który już po jego śmierci został ukończony i przyjęty na uzbrojenie Wojska Polskiego i [[Milicja Obywatelska|milicji]] pod oznaczeniem [[Pistolet maszynowy PM-63|PM-63 RAK]].
Zmarł na [[rak (choroba)|raka]] 23 grudnia 1960 r. w Warszawie, został pochowany na [[Powązki|Cmentarzu Powązkowskim]].
| |||