Ludwik I Bawarski: Różnice pomiędzy wersjami

Urodził [[23 grudnia]] [[1174]] w Kelheimer jako syn [[Otton I Bawarski|Ottona I Bawarskiego]], pierwszego z księcia Bawarii z tego rodu, który dostał ją w 1180 roku, w nadaniu od cesarza [[Henryk VI Hohenstauf|Henryka VI Hohenstaufa]]. Mimo to tradycyjnie był sprzymierzeńcem walczącego z Staufami rodu [[Welfowie|Welfów]]. W [[1212]] roku, kiedy po koronę dzierżoną przez antykróla [[Otton IV |Ottona IV Welfa]] niemiecką ruszył z Włoch, późniejszy cesarza [[Fryderyk II Hohenstauf]], Ludwik I zagrodził mu drogę na przełęczach alpejskich. Kiedy trzy lata później Otton IV przegrał bitwę pod [[Bouvines]], jego pozycja w Rzeszy osłabła. Ludwik I przeszedł na stronę Staufa, w zamian za co otrzymał od niego Nadreński Palatynat (gdzie właśnie bezpotomnie umarł platynpalatyn z rodu Welfów). Wówczas Ludwik I, stał się jednym z najpotężniejszych książąt Rzeszy.

W swej wierności wobec cesarza książę Bawarii wytrwał tylko do [[1228]] roku. Kiedy bowiem Fryderyk II przebywał w [[Jerozolima|Jerozolimie]] na [[krucjata|krucjacie]], do Niemiec przybył legat papieża [[Grzegorz IX|Grzegorza IX]] z planem powołania antykróla w postaci Welfa, Ottona z Luneburga. Plan udaremnił nie tylko sam Otton, który propozycji nie przyjął, ale także [[Henryk (VII)]] syn Fryderyka II i ówczesny król Niemiec, który nagłym wypadem zaatakował Ludwika I w jego bawarskim księstwie. Po pokonaniu go jako zakładnika wziął jego syna.