Księstwo Parmy i Piacenzy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa linków |
m robot dodaje: ar:دوقية بارما و بياشنسا; zmiany kosmetyczne |
||
Linia 13:
Ostatni z rodu [[Antoni Farnese]] panował w latach 1727-1731. Jego córka [[Elżbieta Farnese|Elżbieta]] (nie miał synów) poślubiła [[władcy Hiszpanii|króla Hiszpanii]] [[Filip V Hiszpański|Filipa V]]. Tak wiec władze przejęli [[Burbonowie]], a ściślej syn Filipa i Elżbiety [[Karol III Hiszpański]] (panował: 1731-1735).
W wyniku wojny o polską sukcesję księstwo przejęli [[Habsburgowie]] ([[Karol VI Habsburg]] 1735-1740, [[Maria Teresa Habsburg]] 1740-1748). [[Pokój w Akwizgranie (1748)]] przywrócił te ziemie Burbonom. Czwarty syn króla Hiszpanii [[Filip (książę Parmy)]] rządził w latach 1748-1765. W państwie pracowało wielu "oświeconych" Francuzów w tym ministrowie: [[Guillaume Rouby de Cals]] i [[Guillaume Du Tillot]], który uczynił z Parmy nowoczesne państwo. Tillota oddalił następca księcia Filipa w [[1771]] roku. Tillot podporządkował państwu dobra martwej ręki, skonfiskował wiele dóbr nabożnych fundacji pieniężnych polepszając uposażenie proboszczy, zakazał apelacji do trybunałów kościelnych poza granicami Księstwa i
Książę Filip, zięć króla Francji [[Ludwik XV|Ludwika XV]], popadł od razu w ostry konflikt z Kościołem i papieżem Benedyktem XIV. Państwo konkurowało z duchownymi ekonomicznie i na płaszczyźnie edukacji. Parma i Piacenza były bowiem papieskimi lennami, a przejście ich w ręce Burbonów w 1748 roku odbyło się bez pytania go o zgodę. Napięcie zwiększyło się, gdy [[Guillaume Du Tillot]] wygnał z państwa [[jezuici|jezuitów]] ([[1767]]). Papież wypowiedział wówczas wojnę Księstwu, ogłaszając, że władza Burbonów w tym państwie jest bezprawna i obkładając następcę Filipa, [[Ferdynand I Parmeński|Ferdynanda I Parmeńskiego]], ekskomuniką.
Linia 19:
Państwa Burbonów, a więc [[Francja]], [[Hiszpania]], [[Królestwo Neapolu]] i [[Królestwo Sycylii|Sycylii]], Księstwo Parmy i Piacenzy łączył zawiązany w [[1761]] roku [[pakt familijny]]. Francuzi zajęli więc papieskie posiadłości [[Awinion]] i [[Komturia Wenassyjska|Venaissin]], a Neapolitańczycy [[Benewent]] i [[Pontecorvo]]. Burbonowie , żądali od papieża zniesienia zakonu jezuitów. [[Klemens XIII]] trwał w bezsilnym oporze, a w końcu zmarł w lutym 1769 roku.
Książę Ferdynand I, którego Tillot otoczył filozofami (m.in. [[Étienne de Condillac]]),
=== XIX ===
Linia 40:
[[Kategoria:Włochy w XVIII wieku]]
[[ar:دوقية بارما و بياشنسا]]
[[ca:Ducat de Parma]]
[[cs:Parmské vévodství]]
| |||