Taniec w starożytnej Grecji: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
początek przebudowy |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 19:
Platon miał surowe wymagania wobec tancerza, który powinien przedstawić temat tańca w sposób naturalny, piękny, harmonijny i przyzwoity. Taniec miał wyrażać przeżycia duchowe i sprostać klasycznym ideałom piękna. taniec za ważny element wychowania obywatela.
==Główne formy tańca w starożytnej Grecji==
Poszczególne formy tańca (podobnie jak poszczególne formy pieśni, jak [[dytyramb]] na cześć Dionizosa czy [[pean]] na cześć Apollina) dostosowane były do charakteru konkretnych obrzędów i bóstw, z którymi się wiązały.
Popularne były tańce o charakterze ekstatycznym, łączące się najczęsciej z orgiastycznymi uroczystościami na cześć Dionizosa i Kybele. Jako tańce wyuzdane krytykowali je Platon i Lukian. Tańcom o tym charakterze towarzyszył akompaniament [[aulos]]u. Wykonywano je za pomocą podskoków i ruchów nieregularnych, przy upojeniu winem. Jako taniec "dziki" Lukian krytykował także taniec ''themastris'', polegający na skokach ze skrzyżowanymi nogami.
Typowy dla [[Sparta|Sparty]] był taniec ''gymnopedia'', wykonywany przez spartańskich młodzieńców i dziewczęta w krótkich strojach. Wykonywany w zbroi taniec ''pyrriche'', szerzej scharakteryzowany przez Platona [''Leg.'' 7 815 A] jako imitujący walkę, typowy był dla Sparty i Krety.
==Związki z innymi sztukami==
Taniec nie był samodzielną sztuką, ale częścią orchestyki, w której skład wchodziły
==Poglądy Lukiana==
| |||