Wieża artyleryjska: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
poprawione linki na przekierowania: Pancernik (okręt) na Pancernik |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 2:
'''Wieża artyleryjska''' - element konstrukcji [[fortyfikacja|fortyfikacji]] i [[okręt|okrętów]] wojennych, służący do obrotowego mocowania [[działo|dział]] oraz ochrony ich mechanizmów i obsługi przed ogniem nieprzyjaciela i wpływami atmosferycznymi. Wieże artyleryjskie są obrotowe w celu zapewnienia dużego kąta ostrzału w poziomie. W celu ochrony dział przed ogniem nieprzyjaciela, wieże stosowane w historycznych klasach [[okręt artyleryjski|okrętów artyleryjskich]] były [[pancerz|opancerzone]]. Grubość pancerza była uzależniona od klasy okretu i szansy trafienia pociskiem w określone miejsce wieży (najgrubszy jest [[pancerz]] czołowy, potem w kolejnosci ściany boczne, ściana tylna i płyta górna). Po [[I wojna światowa|I wojnie światowej]] zaczęto stosować wieże także na okrętach lżejszych klas, a co za tym idzie, pojawiły się także wieże nieopancerzone, których zadaniem była jedynie ochrona mechanizmów i obsługi działa przed wpływami atmosferycznymi i odłamkami.
Przed pojawieniem się wież, działa na okrętach montowano zwykle skierowane na burty w [[bateria burtowa|bateriach burtowych]] lub w [[kazamata]]ch. Po raz pierwszy obrotową wieżę z działami zastosowano na amerykańskim okręcie [[USS Monitor]] konstrukcji Johna Ericssona ([[1861]]). W tym czasie również w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] okręty z działami w wieżach swojej konstrukcji zaczął konstruować Cowper Coles. Wczesne wieże artyleryjskie nie były jednak zbyt udane; miały one formę obrotowego walca, w środku którego zamontowane były działa oraz znajdowała się ich obsługa i część amunicji. Lufy dział wystawały przez [[strzelnica|strzelnice]] w ścianie frontowej wieży.
Wieże artyleryjskie były początkowo montowane jedynie na najsilniejszych klasach okrętów - [[Pancernik|pancernikach]] i [[krążownik pancerny|krążownikach pancernych]]. Mocowano w nich po jednym lub dwa działa dużego [[kaliber|kalibru]]. Z uwagi na problemy techniczne w konstruowaniu odpowiednio opancerzonych obrotowych wież, które musiały nieść ciężar całej montowanej w nich artylerii oraz pancerza, w drugiej połowie [[XIX wiek]]u wieże ciężkich dział zostały wyparte przez wynalezione przez Francuzów [[barbeta|barbety]] - nieruchome silnie opancerzone niskie cylindryczne osłony, nad którymi wystawały nieosłonięte lufy dział. To, co dzisiaj jest uznawane za wieżę artyleryjską, jest po prostu opancerzoną zamkniętą osłoną dział i obsługi, nadbudowaną na barbecie.
| |||