|
Za początki kampowego stylu Sontag przyjmuje [[XVIII wiek|wiek XVIII]] – pojawienie się [[Powieść gotycka|gotyckich powieści]], [[Karykatura|karykatur]], sztucznych ruin; według niej tamten okres to uprzywilejowanie sztuczności, zewnętrzności i symetrii; upodobanie rzeczy malowniczych i emocjonalnych, konwencjonalnej elegancji; ''[[Epigramat|epigram]] i rymowany [[kuplet]] (w słowach), zawijas (w gestach), [[fanfara]] (w muzyce)''<ref>Sontag Susan, ''Notatki o kampie'' [w:] "Literatura na świecie" 1979 nr 9, str. 313</ref>. Również później pojawiało się wiele elementów kampowych (np. [[rokoko]]we kościoły), [[Opera (dzieło)|opery]] [[Wolfgang Amadeusz Mozart|Mozarta]], czy styl życia [[Oscar Wilde|Oscara Wilde'a]]. Sontag dostrzega jednak pewne różnice między dzisiejszym a dawniejszym kampem, np. w kwestii stosunku do przeszłości albo do natury.
Istnieje wiele punktów styczności pomiędzy kampem a kiczem:, np. obrazy [[Inkrustacja (zdobnictwo)|inkrustowane]] klejnotami, na których owady i szpary w murze wyglądają "jak żywe" nieuchronnie przywołują na myśl kicz, a przecież – według autorki – to klasyczny kamp. ''Kamp jest sztuką, która chce być poważnie traktowana, ale nie można jej traktować zupełnie poważnie, bo jest jej "za wiele"''<ref name="dwiestrony">Sontag Susan, ''Notatki o kampie'' [w:] "Literatura na świecie" 1979 nr 9, str. 315-316.</ref>. Istnieją jednak zasadnicze różnice pomiędzy kampem a kiczem: nie może być kampem coś, co jest stworzone bez pasji, gdzie nie da się wyczuć niepohamowanej wrażliwości. Wymieniane często przez historyków sztuki niektóre obrazy [[Salvador Dalí|Salvadora Dalego]] jako przykłady kiczu są uważane przez Sontag za coś na obrzeżach kampu<ref name="dwiestrony" />.
Warto zwrócić uwagę, że dzisiejszyWspółczesny "koneser kampu" to nie [[Dandyzm|dandys]], który przyjemność znajduje w drogich winach i idealnie skrojonych marynarkach;, tolecz [[Konsument (ekonomia)|konsument]] [[Kultura masowa|kultury popularnej]], który nauczył się obcować z przejawami tej kultury w taki sposób, w jaki człowiek masowy z nimi nie obcuje. Nie ma więc dla niego różnicy pomiędzy przedmiotem unikatowym czy produkowanym masowo. Wynika stąd, że reinterpretuje on także kicz, odrzucony przez [[Kultura elitarna|kulturę wysoką]], chociaż – jak wspomniano – nie każdy kicz jest dla niego interesujący.
{{Przypisy}}
|
