Adam Bochnak: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
mNie podano opisu zmian |
m ujednozn. |
||
Linia 3:
Był synem kupca Władysława i Józefy Spysz. Kształcił się w gimnazjum św. Anny w Krakowie, następnie studiował historię sztuki na UJ ([[1917]]-[[1922]]), m.in. pod kierunkiem [[Julian Pagaczewski|Juliana Pagaczewskiego]] (był promotorem jego doktoratu ''Kolegiata św. Józefa w Klimontowie'', 1922) i [[Jerzy Mycielski|Jerzego Mycielskiego]]. Już w [[1920]] podjął pracę na UJ, z którym pozostał związany aż do emerytury w [[1969]]. Początkowo pracował jako starszy asystent w Katedrze Historii Sztuki, od [[1925]] (po przedstawieniu pracy ''Makaty marszałka Francji Franciszka de Crequi, księcia de Lesidiguieres'') docent w tej Katedrze. Po [[II wojna światowa|wojnie]] opiekował się Muzeum UJ (1947-1951), w [[1948]] został profesorem kontraktowym, w [[1953]] kierownikiem Katedry Historii Sztuki, w [[1954]] profesorem nadzwyczajnym, w [[1957]] profesorem zwyczajnym i kierownikiem Katedry Historii Sztuki Nowożytnej. Od [[1960]] kierował również Instytutem Historii Sztuki, pełnił funkcje w kierownictwie uczelni - dziekana Wydziału Filozoficzno-Historycznego (1954-1956, 1959-1961) i prorektora (1956-1959). Poza uniwersytetem współpracował z Gabinetem Rycin [[Polska Akademia Umiejętności|PAU]] (gdzie był w latach 1935-1939 konserwatorem), Liceum Koedukacyjnym w Ciężkowicach (dyrektor, 1945), Muzeum Narodowym w Krakowie (kustosz i zastępca dyrektora w latach 1945-1957 pod nazwą Państwowe Zbiory Sztuki na [[Wawel]]u, dyrektor Muzeum 1957-1962). W okresie okupacji uczestniczył w [[Tajne komplety|tajnym nauczaniu]].
Zajmował się historią sztuki [[barok]]owej i [[rokoko|rokoka]], historią rzemiosła artystycznego, historią nauk o sztuce oraz muzeologią. W poszukiwaniu źródeł początków baroku w Polsce wskazał na kościół św. Piotra i Pawła w Krakowie, jako wzorowany na rzymskim kościele Il Gesu. Dla wydawnictwa ''Historia sztuki polskiej'' opracował temat dziejów rzemiosła artystycznego. Dokonał analizy historycznej i estetycznej obrazu [[Kościół farny|fary]] w [[Biecz]]u, wskazując na związki z dziełem ''Opłakiwanie Chrystusa'' [[Michał Anioł|Michała Anioła]] w katedrze [[Florencja|florenckiej]]. Był autorem życiorysów polskich historyków sztuki, badał m.in. życie i dorobek [[Marian Sokołowski (historyk)|Mariana Sokołowskiego]]. W latach 1939-1952 redagował "Prace Komisji Historii Sztuki", a 1961-1963 "Rocznik Krakowski".
Ogłosił szereg prac naukowych, m.in.:
| |||