Michael Schjønberg: Różnice pomiędzy wersjami

Jego nowy trener szybko uświadomił mu, że lepiej radził będzie sobie jako boczny obrońca i już wkrótce odpowiednio przygotował go do występów na tej pozycji. Początkowo Michael grywał rzadko, tak naprawdę stał się zawodnikiem wyjściowego składu dopiero po zwolnieniu Schmidta i przybyciu [[Michael Lorkowski|Michaela Lorkowskiego]]. Wkrótce niezadowolony z warunków kontraktu był już zdecydowany na powrót do ojczyzny, jednak w [[1992]] po awansie do [[I liga niemiecka w piłce nożnej|Bundesligi]], jego klub wygrał Puchar Kraju, w finale ogrywając [[Borussia Mönchengladbach|Borussię Mönchengladbach]] i władze postanowiły go zatrzymać, oferując nową umowę. Nie tylko został w klubie, ale i mianowano go nowym kapitanem. Odszedł z niego dopiero po spadku do drugiej ligi. Zaliczył 123 gry i strzelił 12 bramek.

 

 

Po tym turnieju postanowił jeszcze raz spróbować szczęścia w [[Niemcy|Niemczech]]. Został sprzedany za 1,35 milionów [[marka niemiecka|DEM]] do drugoligowego [[1. FC Kaiserslautern]]. W ciągu dwóch sezonów ekipa ''Czerwonych Diabłów'' zajmowała pierwsze miejsce w rozgrywkach - najpierw drugiej, a następnie - ku zaskoczeniu fachowców - pierwszej ligi. Po niezwykle udanym sezonie, ponownie trafił do kadry. [[Bo Johansson]] zdecydował się wziąć go na [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1998|Mundial we Francji]]. Był wartościowym elementem zespołu, który doszedł aż do ćwierćfinału. Już na początku nowego sezonu nabawił się ciężkiej kontuzji - w ligowym meczu z [[VfL Bochum]] zderzył się z golkiperem [[Thomas Ernst (piłkarz)|Thomasem Ernstem]] i musiał pauzować aż siedem miesięcy, wracając dopiero w kwietniu [[1999]].