Irm Hermann: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Kosior (dyskusja | edycje)
polskie znaki
Linia 3:
Najbardziej znana jest ze swojej aktorskiej współpracy z [[Rainer Werner Fassbinder|Rainerem Wernerem Fassbinderem]], z którym, w czasie swojego pobytu w Monachium nakręciła kilkanaście filmów. Była, obok m.in. [[Hanna Schygulla|Hanny Schygulli]], stałą członkinią grupy aktorskiej Fassbindera, brała udział w tworzeniu tzw. [[Antyteatr]]u (Antiteater). Fassbindera poznała w [[1965]] roku, pracując jako sekretarka w firmie [[ADAC]] (wynajem samochodów). W jego filmach grywała często role kobiet drobnomieszczańskich, sfrustrowanych, neurotycznych. Do jej najbardziej pamiętnych występów należy zaliczyć role Irmgard Epp w „Handlarzu czterech pór roku”, za którą otrzymała Niemiecką Nagrodę Filmową, oraz Marlene w „Gorzkich łzach Petry von Kant”, gdzie nie wypowiada ani jednego słowa.
 
Z wykształcenia ekonomistka, wielokrotnie przyznawała w wywiadach, że to Fassbinder zrobił z niej aktorkę, „oszlifował”, był jej mistrzem i że to od niego nauczyła się aktorstwa. Po siedmiu latach współpracy zdecydowała się jednak odejść z grupy reżysera, jak sama przyznawała zmęczona morderczym trybem pracy, tyranią panującą na planie, podobieństwem otrzymywanych ról, teskniącatęskniąca za „normalnym” życiem. W [[1975]] roku wyjechała z Monachium i osiedliła się w [[Berlin]]ie, gdzie mieszka do dziś. Tam wyszła też za mąż za autora sztuk dla dzieci Dietmara Roberga, ma z nim dwóch synów. Występowała m.in. na deskach berlińskiej Freie Volksbühne. Ma na swoim koncie około 100 ról filmowych.
 
== Filmografia (w filmach Fassbindera) ==