Scott Draper: Różnice pomiędzy wersjami

Do szerokiej czołówki światowej przebił się po dwóch latach. W 1995 zanotował błyskotliwy awans -– w ciągu roku przesunął się z pozycji rankingowej 420 na miejsce 81. Wygrał w tymże roku swój pierwszy turniej challengerowy, w [[NagoyaNagoja|Nagoi]] (pokonał w finale Japończyka [[Shuzo Matsuoka|Shuzo Matsuokę]]), był też w ćwierćfinale turnieju ''[[ATP Tour]]'' w [[Tokio]]. Dobrze zaprezentował się także w imprezie wielkoszlemowej w Paryżu, gdzie po skutecznym przejściu kwalifikacji wyeliminował trzech rywali z czołowej pięćdziesiątki światowej -– [[Jonas Björkman|Jonasa Björkmana]], [[Gilbert Schaller|Gilberta Schallera]] i [[Richey Reneberg|Richeya Reneberga]] -– by odpaść dopiero w 1/8 finału z Włochem [[Renzo Furlan]]em. W 1996 powtórzył ten rezultat na [[French Open]], pokonując [[Byron Black|Byrona Blacka]], ponownie Schallera i [[Jeff Tarango|Jeffa Tarango]] i w IV rundzie (1/8 finału) przegrywając z liderem światowej klasyfikacji [[Pete Sampras]]em. Po raz trzeci i ostatni w karierze doszedł do 1/8 finału w Wielkim Szlemie w 1997, ale tym razem w turnieju [[US Open]]; przegrał wówczas ze Szwedem Björkmanem.

W 1997 po raz pierwszy doszedł do finału w cyklu ''ATP Tour'', ale decydującym spotkaniu turnieju w [[Adelajda (miasto)|Adelajdzie]] musiał uznać wyższość rodaka [[Todd Woodbridge|Todda Woodbridge'a]]. Cenne zwycięstwo Draper zanotował w międzynarodowych mistrzostwach Włoch w [[Rzym]]ie, gdzie wyeliminował słynnego Austriaka [[Thomas Muster|Thomasa Mustera]]. Jeszcze lepiej Australijczyk prezentował się w sezonie 1998; w finale w [[Waszyngton (stolica Stanów Zjednoczonych)|Waszyngtonie]] uległ [[Andre Agassi]]emu, ale na turnieju w [[Londyn|londyńskim]] ''Queen's Clubie'' okazał się najlepszy, notując m.in. zwycięstwo nad znacznie wyżej notowanym rodakiem [[Patrick Rafter|Patrickiem Rafterem]]. W finale pokonał rywala dość niespodziewanego -– mało znanego Włocha [[Laurence Tieleman]]a. We wrześniu 1998 Draper musiał poddać się operacji stawu kolanowego, która wykluczyła go z występów w dalszej części sezonu, ale udane starty na początku 1999 (zwłaszcza półfinały w Adelajdzie i Delray Beach) dały mu awans na najwyższą pozycję rankingową w karierze -– nr 42 w maju tegoż roku.

Tytułu w ''Queen's Clubie'' w 1999 Draper nie zdołał obronić, chociaż udało mu się pokonać w tym turnieju kończącego karierę Niemca [[Boris Becker|Borisa Beckera]], legendę gry na trawie. Również w innych turniejach Australijczyk startował bez większych sukcesów i zaczął się stopniowo obsuwać w rankingu, co sprawiło, że po 2000 grał głównie w challengerach, a nawet turniejach niższej rangi. W 2002 odniósł trzy zwycięstwa challengerowe, dzięki czemu wrócił do czołowej setki na świecie. W 2003 był m.in. w ćwierćfinale turnieju w [[Indianapolis]], a w dużym turnieju w [[Cincinnati (Ohio)|Cincinnati]] nie wykorzystał piłki meczowej ze świeżo koronowanym mistrzem Wimbledonu [[Roger Federer|Rogerem Federerem]].

W 2004 nie grał w ogóle w turniejach, natomiast w 2005 zanotował kilka pożegnalnych występów, głównie w turniejach wielkoszlemowych; w Australian Open uległ Hiszpanowi [[Tommy Robredo|Tommy'emu Robredo]], we French Open Szwedowi [[Thomas Johansson|Thomasowi Johanssonowi]], na Wimbledonie Rosjaninowi [[Nikołaj DawidienkoDawydienko|Nikołajowi DawidienceDawydience]] (był to ostatni mecz singlowy Drapera w światowych rozgrywkach). Większą uwagę poświęcał już wówczas drugiej pasji zawodowej -– golfowi, tym większe było więc zaskoczenie, gdy w swoim ostatnim występie w Australian Open odniósł jedyne wielkoszlemowe zwycięstwo. Mając za partnerkę rodaczkę [[Samantha Stosur|Samanthę Stosur]] w finale miksta Australian Open 2005 Draper okazał się lepszy od uznanych ekspertów gry podwójnej -– [[Kevin Ullyett|Kevina Ullyetta]] i [[Liezel Huber]] 6:2, 2:6 i w mistrzowskim tie-breaku 10:6.

W deblu Draper udzielał się sporadycznie. Miał na koncie wygrane deblowe w cyklu challengerowym, a także jeden wielkoszlemowy ćwierćfinał -– w Australian Open 1996. W parze z [[Jason Stoltenberg|Jasonem Stoltenbergiem]] wyeliminował wówczas m.in. [[Daniel Vacek|Daniela Vacka]] i [[Cyril Suk|Cyrila Suka]], a uległ [[Patrick Galbraith|Patrickowi Galbraithowi]] i [[Andriej Olchowski|Andriejowi Olchowskiemu]]. Również ze Stoltenbergiem był w finale imprezy cyklu ''ATP Tour'' w Newport w 1998; Australijczycy przegrali wówczas nieznacznie z [[Sandon Stolle|Sandonem Stolle]] i [[Doug Flach|Dougiem Flachem]] 2:6, 6:4, 6:7. Kilkakrotnie Draper grał w turniejach deblowych z bratem Markiem. Najwyżej sklasyfikowany w grze podwójnej był zaraz po wspomnianym ćwierćfinale Australian Open; w lutym 1996 zajmował 132. miejsce na świecie.

Kariera tenisowa Drapera zamknęła się zarobkami przekraczającymi nieco półtora miliona dolarów amerykańskich. W 2002 Australijczyk miał okazję bronić barw narodowych w Pucharze Davisa, ale nie zanotował zbyt dużych osiągnięć; w I rundzie rozgrywek uległ w dwóch pojedynkach singlowych Argentyńczykom [[Guillermo CanasCañas]]owi i [[GastonGastón Gaudio|GastonowiGastónowi Gaudio]], wygrał natomiast w spotkaniu barażowym o utrzymanie w najwyższej grupie rozgrywkowej Pucharu Davisa mecz z Hindusem Rohanem Bopanną.

Na przeszkodzie rozwojowi kariery Drapera stawały często kontuzje, zmagał się także z chorobą -– zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi. W lipcu 1999 przeżył śmierć żony, która po zaledwie półtora roku małżeństwa zmarła na mukowiscydozę; działał później na rzecz powołania fundacji jej imienia, zajmującej się badaniami nad tą chorobą. Z drugiego małżeństwa doczekał się syna Jaydena (ur. 3 maja 2007).

** gra mieszana -– wygrana 2005 (z [[Samantha Stosur|Samanthą Stosur]])

[[Kategoria:Golfiści|Draper,Australijscy Scotttenisiści]]

[[Kategoria:Urodzeni w 1974|Draper, ScottGolfiści]]