Olusẹgun Ọbasanjọ: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 1:
{{Polityk infobox
|polityk = Olusẹgun Ọbasanjọ
|data urodzenia = [[3 marca]] [[1937]]
|miejsce urodzenia = {{Flaga|NGA}} [[Abeokuta]]
|grafika = [[Grafika:Olusegun Obasanjo (Brasilia 6 September 2005).jpg|200px]]
|funkcja = 12. [[Prezydenci Nigerii|Prezydent Nigerii]]
|partia = Ludowo-DemokratycznaLudowa Partia NigeriiDemokratyczna
|od = [[29 maja]] [[1999]]
|do = [[29 maja]] [[2007]]
Linia 18:
}}
 
'''Oluṣẹgun Matthew Okikiọla Arẹmu Ọbasanjọ''' (ur. [[3 marca]] [[1937]] r. w [[Abeokuta]]) – emerytowany generał armii Nigerii i były dwukrotny prezydent [[Nigeria|Nigerii]], w latach [[1976]]-[[1979]] jako przewodniczący Federalnego Rządu Wojskowego, a od [[1999]] do [[2007]] r. demokratycznie wybrany [[prezydent]]. Jest [[chrześcijaństwo|chrześcijaninem]] pochodzącym z plemienia [[Joruba]].
 
== Dzieciństwo i kariera wojskowa ==
UrodziłOlusẹgun_Ọbasanjọ urodził się w [[Abeokuta]] w stanie [[Ogun (stan)|Ogun]], a dorastał w [[Owu]] w tym samym stanie. W wieku 18 lat wstąpił do armii. Po przejściu szkolenia został [[oficer]]em i walczył w czasie wojny domowej w Nigerii przeciwko z[[bunt]]owanej [[Biafra|Biafrze]] po stronie wojsk rządowych.
 
Po udziale w zamachu stanu dokonanym [[29 lipca]] [[1975]] r. przez [[Murtala Mohammed|Murtalę Mohammed]]a został mianowany jego zastępcą. Władzę[[13 objął w wyniku przypadku, gdylutego]] [[zamach1976]]owcy pragnącyr. zabićMurtala najważniejszychMohammed dowódcówzginął wojskowychw przezzamachu pomyłkęi zamordowaliỌbasanjọ, innegojako oficeradotychczasowa w jego miejsce. Jako dotychczasowy człowiekosoba numer dwa Ọbasanjọ, został [[13głową lutego]] [[1976]] rpaństwa. głową państwa.
 
Przeprowadził program reform, w tym poprawę jakości administracji i przygotowania do przekazania władzy rządom cywilnym. [[1 października]] [[1979]] r. prezydentem Nigerii został [[Shehu Shagari]] i Ọbasanjọ został pierwszym [[afryka]]ńskim przywódcą wojskowym, który dobrowolnie oddał władzę.
Linia 32:
Po nagłej śmierci Abachy [[8 czerwca]] 1998 r. Ọbasanjọ został wypuszczony na wolność i zdobył nominację [[Ludowa Partia Demokratyczna (Nigeria)|Ludowej Partii Demokratycznej]] jako jej [[kandydat]] na prezydenta. Wygrał wybory z [[27 lutego]] 1999 r. i został pierwszym cywilnym prezydentem po 16 latach rządów wojskowych. W czasie swojej prezydentury odbył wiele podróży zagranicznych starając się poprawić negatywny wizerunek Nigerii, jaki dominował w [[zachód (cywilizacja)|państwach zachodnich]] w wyniku działań poprzedników. W polityce wewnętrznej skłócony był zarówno z dwuizbowym parlamentem, jak i z własną partią. Udało mu się jednak przetrwać próby [[impeachment]]u i wprowadzić ustawy [[korupcja|antykorupcyjne]], a także uzyskać nominację w następnych wyborach.
 
Wybory z [[19 kwietnia]] [[2003]] r. nabrały charakteru religijnego, gdyż głównym oponentem Ọbasanjọ został gen. [[Muhammadu Buhari]] (wojskowy przywódca Nigerii w latach [[1983]]-[[1985|85]]), który miał poparcie [[muzułmaniemuzułmanin|muzułmańskiej]] północy kraju. Jednocześnie podczas głosowania dopatrzono się nieprawidłowości w przebiegu głosowania, ostatecznie jednak Ọbasanjọ ponownie został wybrany prezydentem z przewagą 11 milionów głosów nad Buharim.<br>
Druga kadencja odznaczała się aktywniejszą polityką wewnętrzną. W polityce gospodarczej oparł się na [[technokracja|technokratach]] i okres [[Recesjarecesja (ekonomia)|recesji]] trwający od [[1987]] rokur. zamienił się we [[wzrost gospodarczy]] na poziomie 6% rocznie w czasie rządów Ọbasanjọ. Rezerwy walutowe wzrosły z 2 mld [[dolar amerykański|USD]] w 1999 r. do 43 mld w [[2007]] r.<br>
Za swoje działania antykorupcyjne był jednocześnie chwalony na całym świecie jak i krytykowany za [[selekcja|selektywność]], która miała uderzać w jego oponentów politycznych. Nigdy także nie udało się zwalczyć korupcji na poziomie stanów w ten sam sposób, jak na poziomie [[federacja|federalnym]].
 
Pod koniec drugiej kadencji Ọbasanjọ próbował zmienićznowelizować konstytucję, by móc kandydowaćubiegać posię o raztrzecią trzecikadencję, lecz w wyniku silnej opozycji poddał się. Po odejściu zez stanowiskaurzędu zachował władzę w swojej partii i z tej pozycji kontroluje jejpodejmowane w niej nominacjedecyzje, by niejako z tylnego siedzenia kontrolować działania rządu.
 
== Życie prywatne ==