Ellis Island: Różnice pomiędzy wersjami

'''Wyspa Ellis''' ([[język angielski|{{ang.]]}} ''Ellis Island'') to– wyspa w porcie miasta [[Nowy Jork]], niedaleko wyspy [[Manhattan]], w [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]], w granicach stanu [[New Jersey]].

W latach [[1892]]-[[1924]] na wyspie działało główne centrum przyjmowania imigrantów do Stanów Zjednoczonych przybywających z [[Europa|Europy]] na wschodnie wybrzeże (podobna stacja na zachodnim wybrzeżu znajdowała się na [[Wyspa Angel|wyspie Angel]] nieopodal [[San Francisco]]). Przez cały okres jej działania, do chwili ostatecznego zamknięcia w [[1954]], stacja przyjęła około 12 milionów imigrantów.

We wczesnych latach dwudziestych Stany Zjednoczone drastycznie ograniczyły liczbę przyjmowanych imigrantów. Ponadto Stany Zjednoczone, stając się światową potęgą po [[I wojna światowa|I wojnie światowej]], otworzyły sieć ambasad na całym świecie gdzie potencjalni imigranci mogli ubiegać się o wizy, eliminując potrzebę badania imigrantów w momencie ich przybycia. W [[1924]] wyspa Ellis przestała być głównym punktem wjazdowym. Tę rolę przejęły inne placówki, a sama wyspa stała się punktem przetrzymywania uchodźców lub osób uznawanych za potencjalnych "wrogich cudzoziemców (ang. ''enemy aliens''), głównie Niemców, Włochów i Japończyków podczas wojny. Po zamknięciu w [[1954]] opuszczone budynki stacji popadły w ruinę. Wyspa nie miała stałych mieszkańców lub połączenia ze stałym lądem. Co więcej, przez wiele lat toczyły się spory między stanami Nowy Jork i New Jersey o jurysdykcję. Przez ten czas zdawano sobie jednak sprawę jak ważnym zabytkiem była wyspa i w 1965 zaliczono ją do listy Pomników Narodowych (''National Monuments''). W 1990 na wyspie otworzono muzeum.

Wyspie Ellis poświęcona jest książka ''Wyspa klucz'' autorstwa [[Małgorzata Szejnert|Małgorzaty Szejnert]], wydana w [[2009]].