Znak wodny: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Zmienione został opis pierwszego zdjęcia, z powodu błędu w pisowni
Kowi (dyskusja | edycje)
m drobne redakcyjne
Linia 22:
Znaki wodne na papierach czerpanych nie występują na papierach [[Daleki Wschód|dalekowschodnich]] produkowanych na tzw.miękkim sicie.
 
W maszynowej produkcji stosowana bywa także metoda tworzenia znaków wodnych przez naniesienie na powierzchnie gotowego papieru [[kwas siarkowy|kwasu siarkowego]] przy pomocy gumowego stempla. Kwas jest szybko spłukiwany, a w miejscu jego działania włókna celulozy częściowo rozpuszczone stają się bardziej przezroczyste. Metoda ta bywa także stosowana przez fałszerzy. Kolejną, -dość prostą- metodą podrabiania znaku wodnego jest dokładne sklejenie dwóch cienkich arkuszy papieru stronami z podrobionym znakiem wodnym (jest ona jednak rzadko stosowana ze względu na łatwość rozpoznawania).
 
Po raz pierwszy znaku wodnego jako zabezpieczenia banknotu użyto w Szwecji w 1661 r. w postaci napisu ''Stokhols Banco Pappier'' i ''Banco''. W Polsce zastosowano go po raz pierwszy na banknotach [[Księstwo Warszawskie|Księstwa Warszawskiego]].