Bitwa pod Magierowem: Różnice pomiędzy wersjami

|epoka = nowożytność

|nazwa = Bitwa pod Magierowem

|grafika = Stefan Czarniecki2.jpg

|opis = Stefan Czarniecki pobił armię Rakoczego pod Magierowem

|wynik = zwycięstwo polsko-tatarskie

|przyczyna = próba opanowania basenu [[Morze Bałtyckie|Morza Bałtyckiego]] przez Szwedów

|dowódca1 = [[Stefan Czarniecki]]

|dowódca2 = [[Jerzy II Rakoczy]]

'''Bitwa pod Magierowem''' miała miejsce [[11 lipca]] [[1657]] roku podczas [[II wojna północna|drugiej wojny północnej]].

 

W końcu stycznia 1657 roku od południa wpadła w granice [[Korona Królestwa Polskiego|Polski]] potężna armia [[Siedmiogród|siedmiogrodzka]] dowodzona osobiście przez księcia Siedmiogrodu [[Jerzy II Rakoczy|Jerzego Rakoczego]]. W drugiej połowie lutego armia Rakoczego, która liczyła 25 000 żołnierzy, połączyła się z armią [[Kozacy zaporoscy|kozacką]] [[Żdanowicz|Antona Żdanowicza]] liczącą 10 000 żołnierzy. W marcu Rakoczy wzmocnił dowodzoną przez generała [[Paweł Wirtz|Pawła Wirtza]] [[Szwecja|szwedzką]] załogę [[Kraków|Krakowa]] siłą 2500 żołnierzy<ref>http://www.polityka.pl/archive/do/registry/secure/showArticle?id=3352542</ref>, a w kwietniu spotkał się z królem Szwecji [[Karol X Gustaw|Karolem Gustawem]], by w maju zdobyć [[Brześć Litewski]]. Z trudnej sytuacji wybawiła [[I Rzeczpospolita|Rzeczpospolitą]] [[Dania]], która wykorzystując zaangażowanie Karola Gustawa w Polsce zaatakowała w czerwcu Szwecję. Wspólnie ze [[Gustaw Otto Stenbock|Stenbockiem]] Rakoczy przez cztery dni okupował w czerwcu [[Warszawa|Warszawę]], jednak dni powodzenia dobiegały końca. Stenbock [[22 czerwca]] zostawił sprzymierzeńców i na rozkaz swego króla ruszył do Danii. Osamotnieni Siedmiogrodzianie i Kozacy, nie widząc szans na zwycięstwo, postanowili wycofać się do granicy węgierskiej.

 

 

Czarniecki ruszył za Rakoczym natychmiast po łańcuckiej naradzie i rozpoczął typową dla siebie wojnę szarpaną. Atakował wroga od tyłu, z boków i z frontu, niszczył jego tabory i rozbijał podjazdy. W końcu [[11 lipca]] dopadł wojska Rakoczego pod [[Magierów (Ukraina)|Magierowem]] leżącym na północ od [[Lwów|Lwowa]]. Na początku przednia straż Czarnieckiego rozproszyła grupę maruderów, jednak gdy żołnierze zajęli się rabunkiem taboru, nadciągnął na czele tylnej straży Rakoczy i przepędził polskich żołnierzy. Wkrótce jednak nadszedł Czarniecki z głównymi siłami i z marszu uderzył na wroga. Jego błyskawiczny atak zepchnął wojska Rakoczego w kierunku [[Żółkiew|Żółkwi]], dorowadzjąc w końcu do całkowitego rozbicia tylnej straży nieprzyjaciela. Wojska Czarnieckiego zdobyły wiele dział i blisko 2000 wozów z łupami zagarniętymi na terenie Polski.

 

Następnego dnia wojska Czarnieckiego dopadły nieprzyjaciela podczas przeprawy przez bagniste rozlewiska [[Pełtew|Pełtwi]], wpędzając znaczną część sił Rakoczego na bagna. Na skutek tej akcji potopiło się wielu Węgrów. Wkrótce Czarniecki wraz z hetmanami zmusili Rakoczego do kapitulacji [[Bitwa pod Czarnym Ostrowem|pod Czarnym Ostrowem]].

 

{{Przypisy}}

 

 

 

[[uk:Битва під Магеровом]]