Południk Struvego: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
WP:SK, oznaczanie jako przejrzane po raz pierwszy
Kleib (dyskusja | edycje)
m +{{Obiekty UNESCO w Szwecji}} przed Rosja, bo inaczej powstaje przerwa (???)
Linia 15:
'''Południk Struvego''' (26°43′12.61″E – długość obserwatorium w Tartu) – sieć [[Triangulacja (geodezja)|triangulacyjnych]] [[reper|punktów pomiarowych]], ciągnąca się od [[Fulenes]] na przedmieściach [[Hammerfest]] na [[Przylądek Północny|Przylądku Północnym]] (70° 40' 11" N, 23° 38' 48" E) do [[Stara Nekrasiwka|Starej Nekrasiwki]] niedaleko [[Izmaił]]u nad [[Morze Czarne|Morzem Czarnym]] (45° 20' 48" N, 28° 55' 48" E). Południk Struvego rozciąga się na długości 2821,833 km i przebiega aktualnie przez 10 państw: Składa się z 265 głównych punktów pomiarowych, tworzących 258 [[trójkąt triangulacyjny|trójkątów triangulacyjnych]], oraz 60 punktów dodatkowych.
[[Plik:Struve Geodetic Arc-zoom-fr.svg|thumb|left|Mapa sieci pomiarowej "Struve Geodetic Arc". Kolorem czerwonym wyróżniono obiekty UNESCO – World Heritage Sites.]]
Powstał w latach [[1816]]-[[1852]], na terenie ówczesnej unii Szwecji i Norwegii oraz Rosji, pod nadzorem rosyjskiego naukowca [[Friedrich Georg Wilhelm von Struve|Friedricha Georga Wilhelma von Struve]] i rosyjskiego oficera [[Carl Tenner|Carla F. Tennera]]. Służył do określenia (pomiaru) dokładnego kształtu i rozmiarów [[Ziemia|Ziemi]].
 
Pierwszy punkt znajduje się w obserwatorium w '''[[Tartu]]''' (polski [[Dorpat]]) na terenie dzisiejszej Estonii.
Linia 23:
{{Obiekty UNESCO na Białorusi}}
{{Obiekty UNESCO w Norwegii}}
{{Obiekty UNESCO w Szwecji}}
{{Obiekty UNESCO w Rosji}}