Stronnictwo Polityki Realnej (1905–1923): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
|||
Linia 3:
Zrodziła się z ugrupowań ugodowych, próbujących podjąć dialog z państwem i społeczeństwem rosyjskim i uzyskać ugodę z nimi. Stosowała metodę "drobnych kroczków" w celu osiągnięcia swych postulatów. W konflikcie pomiędzy wolą narodu a jego interesem zawsze stawali po stronie interesu.
Partia elitarna, skupiająca ludzi sprawujących często kierownicze funkcje w polityce, gospodarce, na polu moralnym, religijnym i intelektualnym. Mimo swej elitarności była pozbawiona w szerokim społeczeństwie prestiżu i akceptacji, na co wpływała jej kolaboracja z [[Ochrana|carską tajną policją]]. Realiści starali się pogodzić w swoim programie idee konserwatywne i umiarkowanie postępowe. Głosili potrzebę ciągłego i ewolucyjnego postępu, konieczności poprawy bytu wszystkich klas i warstw społecznych. Charakter partii najlepiej oddają słowa jej członka. [[Ludomir Grendyszyński|Ludomira Grendyszyńskiego]]: ''jesteśmy realistami, bo stoimy na realnym gruncie stosunków wytworzonych przez dzieje i dążymy do zmiany, do naprawy, do polepszenia tych stosunków, do szczęścia i rozwoju naszego narodu - za pomocą realnych środków politycznych. Jesteśmy zachowawcami tylko w tym rozumieniu, że nie możemy odstąpić os podstawowych zasad ładu społecznego, jesteśmy liberałami i postępowcami, gdy chodzi o wielkie idee wolności, tolerancji i humanizmu, gdy chodzi o pełnię swobód ludzkich i praw narodowych."<ref>Ludomir Grendyszyński, ''Najbliższe zadania polityczne'', "Słowo", nr 15, 15 I 1907</ref> ''
Do I Rady Państwa w Cesarstwie Rosyjskim, w 1906 roku z ramienia partii zostali wybrani [[Leopold Julian Kronenberg]], [[Józef Ostrowski]] i [[Eustachy Dobiecki]].
| |||