Ulica Elektoralna w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami

 

Podczas bombardowań w roku 1939 zniszczeniu uległy zabudowania biurowe [[Bank Polski|Banku Polskiego]] oraz [[Szpital Św. Ducha w Warszawie|Szpitala Św. Ducha]], pod gruzami którego zginęło 200 osób. Od roku 1940 Elektoralna znalazła się w obrębie [[Getto warszawskie|getta]], z którego wyłączono ją w dwóch etapach do roku 1943. Podczas [[Powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] 9 sierpnia Niemcy uderzając z [[Wola (dzielnica Warszawy)|Woli]] spalili całą zabudowę i wymordowali mieszkańców. Zburzeniu uległy wtedy tylko nieliczne obiekty, jednak już w roku 1946 Dział Inspekcji Budowlanej [[Biuro Odbudowy Stolicy|BOS]] nakazał wyburzenie nawet dobrze zachowanych budynków. Zagładzie uległa nawet Corazziańska kamienica pod nr. 1, wyburzona w roku 1949. W miejsce unikatowej enklawy historycznej zabudowy wzniesiono szereg obiektów o historyzujących fasadach; ocalałe domy obniżono oraz pozbawiono wystroju architektonicznego.

 

== Bibliografia ==