Wersja z 01:35, 15 sie 2009 edytuj Faustbanana (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 3769 edycji m Wakou przeniesiono do Wakō ← poprzednia edycja		Wersja z 13:39, 15 sie 2009 edytuj anuluj edycję Nous (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 31 060 edycji m →‎Historia: drobne redakcyjne następna edycja →
Linia 3: ==Historia== Najwcześniejsza wzmianka o wakō/wōkòu, jako japońskich rozbójnikach morskich, pochodzi z 414 r. Została ona umieszczona na wzniesionej w południowej [[Mandżuria\|Mandżurii]] steli króla [[Gwanggaeto]], władcy [[Koguryŏ]] (także: [[''Goguryeo]]'', [[''Koryo]]'') jednego z trzech ówczesnych państw koreańskich. Szczególna aktywność działań piratów, polegająca na grabieży wybrzeża [[Chiny\|Chin]] i [[Półwysep Koreański\|Półwyspu Koreańskiego]], przypada jednak na dwa znacznie późniejsze okresy: pierwszy – od XIII w. do drugiej połowy XIV w., drugi – od początku do połowy XVI w. W pierwszym okresie piraci wywodzili się głównie spośród japońskich żołnierzy, [[ronin]]ów, przemytników i kupców. W drugim natomiast większość z nich stanowili już Chińczycy. Okres ograniczenia aktywności jest wynikiem m.in. obostrzeń (jap.: [[''kaikin]]''; chiński: [[''haijin]]'') zastosowanych przez chińską dynastię [[Ming]] ([[1368]]-[[1644]]). Wprowadzono zakaz podróży morskich oraz wolnego, prywatnego handlu z [[Japonia\|Japonią]], pozostawiając to jedynie rządowi. Władze chińskie sądziły, że ograniczenie pozarządowej wymiany towarowej doprowadzi do zaniku działalności wakō. Stało się jednak odwrotnie. Kupcy chińscy w obronie własnych interesów rozwinęli bowiem nielegalny handel z Japonią, a to z kolei doprowadziło do nowej fali aktywności piratów. Doszło do porozumienia Japończyków z kamratami chińskimi, którzy następnie zwiększyli swój udział osobowy i przechwycili przywództwo. W szczytowym okresie aktywności rozbójnicy morscy operowali na wszystkich morzach Azji Wschodniej, docierając także w głąb dużych rzek. ==Znaczenie słowa wakō==

Wakō: Różnice pomiędzy wersjami