Bitwa pod Gniewem: Różnice pomiędzy wersjami

Wartość bojowa armii królewskiej była nierówna, gdyż obok [[husaria|husarii]], zaciężnej [[rajtaria|rajtarii]] i [[pancerniPancerni (Pierwsza Rzeczypospolita)|jazdy kozackiej]], a także piechoty niemieckiej, były jednostki o niższej wartości, jak [[chorągiew (wojsko)|chorągwie]] prywatne, ochotnicze poczty szlacheckie oraz słabiej uzbrojone i wyszkolone roty piechoty polskiej i węgierskiej. Armia szwedzka znacznie przewyższała armię polską siłą ognia. Jednak Szwedzi, pamiętający jeszcze niedawne klęski, obawiali się bitwy w otwartym polu. Gustaw Adolf (2000 piechoty i 1200 jazdy) ruszył więc [[22 września]] z Walichnowów w kierunku Gniewu wzdłuż brzegu Wisły pod osłoną wału przeciwpowodziowego. Został jednak wykryty przez lekką jazdę polską, która natychmiast uderzyła na szwedzką rajtarię, po czym rzuciła się do ucieczki, licząc na to, że przeciwnik w pościgu wpadnie prosto na przygotowaną do szarży husarię. Szwedzi nie dali się jednak sprowokować, a do tego piechota szwedzka po przejściu przez wał zagroziła prawemu skrzydłu wojsk Zygmunta III. Król Polski zamierzał teraz odciąć szwedzki korpus od głównego obozu i uderzył na tyły nieprzyjaciela. Gustaw Adolf z trudem zdążył przegrupować swe siły i silnym ogniem powstrzymać polskie natarcie, co pozwoliło jego żołnierzom schronić się przed szarżą husarii w obozie osłoniętym nadwiślańskim wałem przeciwpowodziowym.