Allen Dulles: Różnice pomiędzy wersjami

Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] Dulles podjął przerwaną praktykę prawniczą, następnie na prośbę sekretarza obrony Jamesa Forrestala opracował studium o [[Central Intelligence Agency|Centralnej Agencji Wywiadowczej]], w którym skrytykował działającą agencję jako nie spełniającą pokładanych w niej nadziei. W kampanii prezydenckiej [[1948]] roku pracował w sztabie wyborczym Thomasa E. Deweya, toteż po zwycięstwie [[Harry Truman|Herry'ego Trumana]] nie liczył na żadne stanowisko w aparacie wywiadu. Tymczasem jednak nowy szef DCI, gen. [[Walter BeddelBedell Smith|Walter Smith]], zaproponował mu funkcję zastępcy dyrektora ds. operacyjnych. Dulles ofertę przyjął i w [[styczeń|styczniu]] [[1951]] roku rozpoczął pracę w [[Central Intelligence Agency|CIA]], a w [[sierpień|sierpniu]] został zastępcą dyrektora [[Central Intelligence Agency|CIA]], zastępując [[William H. Jackson|Williama Jacksona]]. W [[luty]]m [[1953]] prezydent [[Dwight Eisenhower|Eisenhower]] mianował go dyrektorem Centralnej Agencji Wywiadowczej - [[Central Intelligence Agency|CIA]], na miejsce gen. [[Walter Beddel Smith|Waltera Smitha]]. Dulles sprawował to stanowisko do [[1961]] roku. Jego karierę złamała klęska zaplanowanej i przeprowadzonej przez CIA inwazji w [[Zatoka Świń|Zatoce Świń]], zdymisjonowany został także pomysłodawca tej operacji, zastępca dyrektora CIA ds. operacyjnych [[Richard Bissel]]. Na emeryturze Dulles poświęcił się pracy pisarskiej - napisał m.in.