Wratysław II: Różnice pomiędzy wersjami

Był drugim synem [[Brzetysław I|Brzetysława I]] i [[Judyta ze Schweinfurtu|Judyty ze Schweinfurtu]]. Wratysław został księciem Czech w [[1061]] roku, po śmierci swojego brata [[Spitygniew II|Spitygniewa II]]. Osiągnął znaczącą pozycję [[9 czerwca]] [[1075]] roku, kiedy pomógł [[Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego|cesarzowi rzymskiemu]] Henrykowi IV stłumić powstanie w [[Saksonia|Saksonii]]. Otrzymał wtedy [[Miśnia|Miśnię]], został jednak zmuszony do wycofania się z niej przez [[Egbert II|Egberta II]], margrabiego miśnieńskiego. Jako lojalny sojusznik cesarza, stawił się z armią podczas wyprawy włoskiej Henryka IV w [[1081]] roku. W dowód zasług [[15 czerwca]] [[1085]] roku został koronowany na króla Czech, lecz tytuł ten nie był dziedziczny<ref>Szczegółowy wywód nad datacją koronacji Wratysława II, przedstawił W. Mischke: {{cytuj stronę| url =
http://www.mediewistyka.net/wihoda.pdf| tytuł = Polska korona królów czeskich| data dostępu = 24 sierpnia 2009| autor = W. Mischke|strony=27-29|język = pl}}</ref>. Według ''[[Kronika Kosmasa|Kroniki Kosmasa z Pragi]]'' otrzymał od [[Władcy Niemiec|cesarza rzymskiego]] [[Henryk IV (cesarz rzymski)|Henryka IV]] także tytuł króla Polski, lecz tytulatura ta jest kwestionowana przez część badaczy<ref>A. Gąsiorowski, ''Wratysław II'', Słownik Starożytności Słowiańskich, t. 6 cz. 2, s. 599.</ref>, ale ostatnio wysunięto hipotezę, że Henryk IV do koronacji Wratysława posłużył się koroną, którą [[Otton III (cesarz rzymski)|Otto III]] przekazał [[Bolesław I Chrobry|Bolesławowi Chrobremu]]<ref>Martin Wihoda, Polská koruna českých králů. "Český Časopis Historický", R. 102: 2004, nr 4, s. 721 - 744; por. rec:. W. Mischke, Polska korona królów czeskich. "Studia Źródłoznawcze", T. 44: 2006 [druk: 2007], s. 155 - 166.</ref> Cesarz dodatkowo ponownie przyznał mu we władanie Miśnię, z której po raz drugi został wyparty przez Egberta II. Po jego śmierci władzę przejął jego brat [[Konrad I Przemyślida|Konrad I]], książę czeski.