Klasyczna, przyjęta przez wieki definicja śmierci głosiła, że śmierć człowieka jako całości równoznaczna jest z nieodwracalnym ustaniem oddychania i krążenia krwi. Jednak wraz z rozwojem medycyny i upowszechnieniem metod reanimacji oraz podtrzymywania oddechu klasyczna definicja coraz częściej była niewystarczająca. W tzw. deklaracji z Sydney sformułowanej na 22. spotkaniu Światowego Stowarzyszenia Lekarzy (''World Medical Assembly'') w 1968 roku po raz pierwszy zastąpiono "śmierć na skutek ustania czynności serca" "śmiercią mózgową"<ref>{{Cytuj pismo | autor=Machado C, Korein J, Ferrer Y, Portela L, García Mde L, Chinchilla M, Machado Y, Machado Y, Manero JM | tytuł=The Declaration of Sydney on human death | rok=2007 | czasopismo=Journal of medical ethics | doi=10.1136/jme.2007.020685 | wydanie=33 | numerwolumin=12 | miesiąc=grudzień | pmid= 18055899 | strony=699–703}}</ref><ref>Gilder SSB. Twenty-second World Medical Assembly. Br Med J 1968; 3: 493–4.</ref>. Tego samego dnia ukazał się raport Nadzwyczajnej Komisji [[Harvard University|Harwardzkiej Szkoły Medycznej]] do Zbadania Definicji Śmierci Mózgowej (''Ad Hoc Committee of the Harvard Medical School to Examine the Definition of Brain Death''), w którym podano nowe kryteria śmierci rozumianej jako nieodwracalne, trwałe ustanie czynności całego mózgu, potwierdzonego przez brak reakcji na bodźce, brak samoistnego lub będącego reakcją na bodźce ruchu mięśni, brak samoistnej czynności oddechowej oraz brak odruchów pniowych i [[odruchy ściegniste|głębokich odruchów ścięgnistych]]. W raporcie zalecono wykonanie [[Elektroencefalografia|badań elektroencefalograficznych]] i powtórne przeprowadzenie wszystkich testów klinicznych po upływie doby od pierwszego badania<ref>A definition of irreversible coma: report of the Ad Hoc Committee of the Harvard Medical School to Examine the Definition of Brain Death. JAMA 205/6: 85–88 (1968)</ref>. W 1980 roku w Stanach Zjednoczonych powołano Prezydencką Komisję ds. Studiów Problemów Etycznych w Medycynie oraz Badań Biomedycznych i Behawioralnych, która przedstawiła raport ''Defining Death: Medical, Legal, and Ethical Issues in the Determination of Death''<ref>[http://www.bioethics.gov/reports/past_commissions/defining_death.pdf Defining Death: Medical, Legal, and Ethical Issues in the Determination of Death]</ref> stanowiący postawę dla Aktu Jednolitego Ustalania Śmierci (''Uniform Determination of Death Act'', UDDA)<ref>[http://www.law.upenn.edu/bll/archives/ulc/fnact99/1980s/udda80.htm Uniform Determination of Death Act]</ref>. W dokumencie tym zalecono wszystkim stanom stosowanie ujednoliconych kryteriów śmierci mózgu. Na świecie najwcześniej odpowiednie ustawodawstwo wprowadziła [[Finlandia]] (w marcu 1971 roku)<ref>{{Cytuj pismo | autor=Wijdicks EF | tytuł=Brain death worldwide: accepted fact but no global consensus in diagnostic criteria | rok=2002 | czasopismo=Neurology | doi= | wydanie=58 | numerwolumin=1 | miesiąc=styczeń | pmid= 11781400 | strony=20–5}}
