Serafin (Rose): Różnice pomiędzy wersjami

Eugene założył prawosławną księgarnię obok katedry Rosyjskiej Cerkwi prawosławnej poza Rosją w San Francisco, która była wtedy jeszcze w budowie. Z błogosławieństwem [[Jan z Szanghaju i San Francisco|św. Jana z Szanghaju i San Francisco]] wokół księgarni zawiązała się wspólnota prawosławnych księgarzy i wydawców, Bractwo [[Herman z Alaski|św. Hermana z Alaski]]. W 1965 Eugene został wyświęcony na lektora. W 1968 wspólnota zdecydowała się porzucić życie miejskie i założyć wspólnotę mnichów prawosławnych w odludnych rejonach północnej Kalifornii. Z pomocą finansową rodziców Eugene'a na szczycie góry Platina powstał [[monaster|monastyr]] i drukarnia, w której poowstawałopowstawało czasopismo Rose'a ''The Orthodox Word'', ukazujące się już od 1964. W 1970 Eugene został "postrzyżony" na mnicha i przyjął imię "Seraphim", a w czasie pierwszych lat spędzonych w monastyrze pobierał nauki konieczne do zostania kapłanem prawosławnym. Mnisi weszli wtedy w konflikt z biskupem Antonim, który od początku przeciwstawiał się planom powstania monastyru, twierdząc, że "nie ma już eremitów". Mnisi odrzucali [[liberalizm]] szerzący się w latach 60. w całym chrześcijaństwie, dystansując się od autorytetu popularnych wtedy teologów prawosławnych. WktrótceWkrótce do ich wspólnoty przystąpiło wielu Amerykanów, powstawały związane z nią ośrodki duchowe a także monastyr żeński.

W 1977 mnisi przyjęli święcenia kapłańskie. Seraphim napisał wtedy kilka książek, m.in. ''God's Revelation to the Human Heart'' [''Objawienie Boże do serca ludzkiego''], ''Orthodoxy and the Religion of the Future'' (''Prawosławie a religia przyszłości'') i ''The Soul After Death'' (''Dusza po śmierci''). Dzieła Serfaima i jego czaspismoczasopismo były wydawane także po jego śmierci. Ich przekłady pojawiły się także w Rosji - krążyły w [[samizdat|samizdacie]], zostały oficjalnie wydane dopiero po upadku komunizmu. W 1982 zmarł z powodu ciężkiej choroby - według świadków wokół jego zwłoki nie wykazywały oznak rozkładu i unosił się wokół nich zapach róż, co - szczególnie w prawosławiu - uznawane jest za oznakę świętości. Wierni przydają mu tytuł "błogosławionego", oczekuje na kanonizację przez synod Cerkwi prawosławnej.