Twierdzenie Rybczyńskiego: Różnice pomiędzy wersjami

'''Twierdzenie Rybczyńskiego''' – w warunkach niezmienionych relacji [[cena|cen]] na [[Rynek (ekonomia)|rynku]] światowym, wzrost zasobów tylko jednego [[czynniki produkcji|czynnika produkcji]], przy niezmienionym poziomie drugiego czynnika, prowadzi do wzrostu produkcji dobra zużywającego przede wszystkim czynnik, którego zasoby wzrastają, a także do zmniejszenia produkcji dobra, w wytwarzaniu którego potrzebny jest przede wszystkim czynnik, którego zasoby nie ulegają zmianie.

[[Plik:Rybczynski.PNG]]

 

 

Dlaczego tak się dzieje? Przy większej podaży zasobów czynnika pracy, kraj chce wyprodukować i sprzedać jak najwięcej. Relacje cen światowych pozostają bez zmian (gdyż omawiany przypadek wzrostu produkcji w kraju małym nie ma wpływu na zmiany cen na rynku światowym), co dodatkowo stymuluje mały kraj do produkcji. Po wzroście zasobów pracy kraj produkuje nie 50 ale 105 jednostek dobra pracochłonnego. Należy jednak pamiętać, że produkując dobra pracochłonne, kraj zużywa również drugi czynnik produkcji – kapitał, którego zasobność pozostaje bez zmian. Następuje odciągnięcie kapitału z produkcji dóbr kapitałochłonnych do intensywniejszej produkcji dóbr pracochłonnych. Efektem tego jest właśnie spadek produkcji dobra kapitałochłonnego z 30 do 20 jednostek.

 

== Źródło ==