|
== Wojna tracka ==
W latach [[13 p.n.e.|13]]–[[11 p.n.e.]] lub [[12 p.n.e.|12]]–[[10 p.n.e.]], Pizon prowadził walki z [[Trakowie|Trakami]]<ref>[[Tytus Liwiusz]], ''Dzieje Rzymu od założenia miasta'', periocha księgi CXL</ref><ref>[[Florus]], ''Zarys dziejów rzymskich'', księga II, rozdział 27</ref>. W owym czasie bowiem Wologezes, przywódca plemienia [[Bessowie|BesówBessów]], zbuntował się wraz ze swoimi zwolennikami. Pokonał i zabił w bitwie Reskuporysa III, władcę szczepu OdrysówSapajów, a jego stryja, RemetalcesaRemetalkesa I, zmusił do ucieczki. W pogoni za nim najechał [[Gallipoli (półwysep)|Chersonez Tracki]], gdzie wywołał wielkie spustoszenie. Ze względu na te wydarzenia, Pizonowi, który był wtedy namiestnikiem [[Pamfilia|Pamfylii]], nakazano wyruszyć przeciwko niemu. Gdy BesowieBessowie usłyszeli, że Pizon się zbliża, naprzód wycofali się do swojej ojczyzny. Wtedy Pizon wkroczył do ich kraju i chociaż na początku został pokonany, zwyciężał ich po kolei i pustoszył zarówno ich ziemie, jak i ziemie sąsiednich plemion, które przyłączyły się do powstania. W ciągu trzech lat, tocząc walki zarówno pod murami miast, jak i w otwartym polu, wycinając w pień całe rzesze wrogów, Pizon zmusił wszystkie te plemiona do poddanie się. Kładąc kres powstaniu przywracał równocześnie bezpieczeństwo Azji i pokój Macedonii<ref>[[Wellejusz Paterkulus]], ''Historia rzymska'', księga II, rozdział 98</ref>. Za te sukcesy zostały mu przyznane suplikacje i odznaki triumfalne (''[[ornamenta triumphalia]]'')<ref>[[Kasjusz Dion]], ''Historia rzymska'', księga LIV, rozdział 34, 5-7</ref>. Następnie RemetalcesRemetalkes I otrzymał od [[Oktawian August|Augusta]] ziemie swojego zmarłego bratanka, wraz z pewnymi dodatkami, tak że stał się królem nad całym ludem Tracji<ref>Christo Danow, ''Trakowie'', Warszawa 1987, str. 175-176, ISBN 83-01-06121-9</ref>.
== Kamień tyburtyński ==
|
