Centre for Contemporary Cultural Studies: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
popr edyc |
rozwinięcie tekstu |
||
Linia 5:
Ośrodek był jednym z najważniejszych miejsc w rozwoju kulturoznawstwa. Okres kiedy Hall był dyrektorem (do [[1979]] roku) był najbardziej twórczym czasem dla centrum. Centrum szybko wyrobiło sobie markę dzięki serii ''Stencilled Occasional Papers'', wydawało też własne czasopismo ''Working Papers in Cultural Studies''.
W latach 70. centrum prowadziło badania w kontekście [[marksizm|marksistowskiej]] teorii [[Antonio Gramsci|Gramsciego]], która podkreśla rolę kultury w oporze i hegemonicznej dominacji. Powstało wiele prac zbiorowych. Postawa marksistowska została skrytykowana przez [[feminizm|feministki]] z centrum w publikacji ''Women Take Issue'' (1978). Centrum poświęcało dużo uwagi m. in. kulturze młodzieżowej, [[kultura popularna|kulturze popularnej]], [[ideologia|ideologii]], teorii rodzaju ([[Gender]]), [[Rasa człowieka|rasie]] i polityce kulturalnej. Teoretcy szkoły z Birmingham (tacy jak Stuart Hall) podkreślali dwustronność wykorzytywania tekstów kultury kwestionując podział na ''producentów'' i ''konsumentów'' jaki uwidocznił się w teorii kultury na przykład [[Theodor Adorno|Theodora Adorno]] i [[Szkoła frankfurcka|Szkoły frankfurckiej]].
emphasized the reciprocity in how cultural texts, even mass-produced products are used, questioning the valorized division between "producers" and "consumers" that was evident in cultural theory such as that of Theodor Adorno and the Frankfurt School.
W [[1979]] roku Halla zastąpił jego wicedyrektor Richard Johnson. Z czasem centrum przyjęło nazwę ''Department of Cultural Studies'' (''Wydział Nauk o Kulturze''). W latach 80. ośrodek nadal publikował - wydawał m. in. czasopismo ''Cultural Studies from Birmingham''. Względne pomijanie problemu rasy zostało skrytykowane w ''The Empire Strikes Back'' (1982). Metodę, którą przywiązywała większą wagę do historii wprowadził Richard Johnson w pracy ''Making Histories'' (1982). Birmingham straciło jednak w latach 80. swoją pozycję, gdyż inne ośrodki na świecie zaczęły prowadzić podobne badania nad kulturą. Idee wypracowane przez ośrodek dziś są już tylko częścią szerokiego dorobku kulturoznawstwa.
| |||