José Santos Zelaya: Różnice pomiędzy wersjami

 

W swoich działaniach politycznych Zelaya nie krępował się zbytnio regułami demokracji. Za pomocą fałszerstw i nadużyć zapewniał sobie regularne zwycięstwa w kolejnych wyborach prezydenckich. Od zagranicznych przedsiębiorców bez skrępowania pobierał łapówki w zamian za przyznawanie im różnych koncesji i przywilejów. Na arenie międzynarodowej podjął próbę podporządkowania innych krajów Ameryki Środkowej. W 1906 roku odmówił wzięcia udziału w konferencji państw środkowoamerykańskich w [[San José]] i rozpoczął działania wojenne przeciwko [[Honduras]]owi. Jego wojska zajęły stolicę Hondurasu [[Tegucigalpa|Tegucigalpę]] i obaliły rząd tego kraju. Następnie Zelaya skierował się przeciwko [[Salwador]]owi, próbując wywołać w tym kraju rewolucję. Posunięcia te doprowadziły do interwencji [[USA|Stanów Zjednoczonych]], które w 1907 roku zwołały w [[Waszyngton]]ie kolejną konferencję państw Ameryko Środkowej, która podjęła rezolucję nakazującą zakończenie wszelkich sporów. Zelaya jednak złamał to porozumienie. Wówczas władze amerykańskie postanowiły poprzeć w Nikaragui konserwatystów i doprowadzić do jego obalenia. W 1909 roku po rozstrzelaniu przez władze nikaraguańskie dwóch amerykańskich najemników, Stany Zjednoczone zerwały stosunki dyplomatyczne z Nikaraguą. W grudniu 1909 roku wsparta przez Stany Zjednoczone koalicja państw środkowoamerykańskich zmusiła Zelayę do ustąpienia ze stanowiska. Były prezydent wyjechał z Nikaragui. Początkowo schronił się w [[Meksyk]]u, potem zamieszkał w Nowym Jorku.

 

{{DEFAULTSORT:Zelaya, José Santos}}