Tomasz Strzępiński: Różnice pomiędzy wersjami

Tomasz Strzępiński od [[1419]] studiował na [[AkademiaUniwersytet KrakowskaJagielloński|Akademii Krakowskiej]], uzyskując w [[1431]] tytuł doktora prawa kanonicznego, a w [[1443]] doktora teologii. W latach [[1440]]-[[1455]] był profesorem na wydziale teologicznym, a w latach [[1432]]-[[1433]] i ponownie w latach [[1443]]-[[1444]] zajmował stanowisko rektora Akademii Krakowskiej. W [[1433]] został mianowany kanonikiem gnieźnieńskim, w [[1436]] kanonikiem poznańskim, a w [[1440]] kanonikiem krakowskim. W [[1433]] jest delegatem prymasa [[Wojciech Jastrzębiec|Wojciecha Jastrzębca]] na sobór w [[Bazylea|Bazylei]], a w latach [[1437]]-[[1455]] był współpracownikiem prymasa [[Wincenty Kot|Wincentego Kota]] w Gnieźnie. Był to jedyny profesor [[Uniwersytet Jagielloński|Akademii Krakowskiej]] (Uniwersytetu Jagiellońskiego) na tronie biskupim w Krakowie. Jako biskup krakowski stał się bliskim współpracownikiem króla [[Kazimierz IV Jagiellończyk|Kazimierza Jagiellończyka]]. W [[1458]] ochrzcił [[święty Kazimierz|świętego Kazimierza]] królewicza (patrona Polski i Litwy). Dwukrotnie zwoływał sobory diecezjalne w [[1456]] i [[1459]] – ich głównym tematem było uzyskanie zgody duchowieństwa na kontrybucję przeznaczoną na potrzeby państwa spowodowane wojną z [[zakon krzyżacki|zakonem krzyżackim]], co udało się biskupowi osiągnąć. Na [[Stradom (Kraków)|Stradom]]iu założył i uposażył szpital dla chorych księży. W testamencie swoją bibliotekę przekazał wydziałowi prawa Akademii Krakowskiej. Został pochowany w katedrze wawelskiej, a w skarbcu katedry do dziś przechowywana jest przepiękna gotycka infuła będąca pamiątką po biskupie Strzępińskim.