Bronisław Chajęcki: Różnice pomiędzy wersjami

Podczas obrony Warszawy przed wojskami niemieckimi we wrześniu [[1939]] prezydent [[Stefan Starzyński]] [[11 września]] postawił go na czele Komisariatu Cywilnego Obrony Pragi jako swojego zastępcę; kierował też ze strony władz cywilnych obroną przeciwlotniczą stolicy. W czasie okupacji niemieckiej od [[30 września]] [[1939]] do wybuchu [[kalendarium powstania warszawskiego - 1 sierpnia|1 sierpnia]] [[1944]] [[powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] sprawował funkcję kierownika Miejskiego Biura Dzielnicowego Warszawa Praga. Jednocześnie już od października 1939 zaangażował się w działalność konspiracyjną. Był współorganizatorem organizacji podziemnej "[[Warszawianka (organizacja konspiracyjna)|Warszawianka]]", z którą przeszedł do organizacji "[[Unia (organizacja konspiracyjna)|Unia]]". Został w niej komendantem wojskowym na Pragę. W marcu [[1942]], po scaleniu Unii z [[Armia Krajowa|Armią Krajową]], został oddelegowany na stanowisko komendanta [[Państwowy Korpus Bezpieczeństwa|Państwowego Korpusu Bezpieczeństwa]] na obszar Warszawy, którym kierował pod ps. ''Boryna'' lub ''Maciej Boryna''. Brał udział w [[powstanie warszawskie|powstaniu warszawskim]] jako dowódca oddziału PKB, a także przy produkcji broni i materiałów wybuchowych. Po kapitulacji powstańców uciekł z transportu jenieckiego i udało mu się dotrzeć do oddziałów partyzanckich Grupy Kampinos AK. W marcu [[1945]] zgłosił się do [[LWPLudowe Wojsko Polskie|Ludowego Wojska Polskiego]]; został dowódcą kompanii kolejno w 4, 1 i 2 Pułkach Piechoty. Otrzymał awans do stopnia kapitana. We wrześniu [[1946]] został zdemobilizowany. Objął funkcję kierownika referatu administracyjnego, a następnie przewodniczącego rady zakładowej w Okręgowym Oddziale Przemysłowo-Rolnym Spółdzielni "Społem". Później został nauczycielem w Publicznej Szkole Metalowej w [[Pruszków|Pruszkowie]].