Dola (mitologia): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m |
m |
||
Linia 3:
Zawiązanie doli następowało w chwili narodzin i towarzyszyła ona człowiekowi aż do śmierci, determinując jego życie i osobowość<ref name=Szyjewski></ref>. Każdy miał swoją indywidualną dolę, chociaż można było dziedziczyć ją po ojcu (jednak rodzeni bracia mieli różne dole)<ref name=Strzelczyk></ref>.
Dola była niewidoczna, czasem mogła się jednak objawić pod postacią kobiety lub mężczyzny, a także psa, kota lub myszy<ref name=Strzelczyk>{{cytuj książkę |nazwisko = Strzelczyk| imię = Jerzy| autor link = | tytuł = Mity, podania i wierzenia dawnych Słowian| wydawca = Rebis| miejsce = Poznań| rok = 2007| strony = | isbn = 978-83-7301-973-7}}</ref>. Życzliwość Doli zapewniała powodzenie w życiu. Mogła nawet czuwać nad człowiekiem niedbałym i rozrzutnym, a z drugiej strony rujnować człowieka ostrożnego i zapobiegliwego<ref name=Strzelczyk></ref>. Przychylność Doli (odwrócenie jej kierunku) można było zapewnić sobie ofiarną wieczerzą<ref>*{{cytuj książkę |nazwisko = Gieysztor| imię = Aleksander| autor link = | tytuł = Mitologia Słowian| wydawca = Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego| miejsce = Warszawa| rok = 2006| strony = | isbn = 83-235-0234-X}}</ref>. Słowianie przyjmowali wiarę w tzw. człowieczą dolę (dobrą lub złą, leniwą), która mogła być dziedziczona po rodzicach. Z innej jeszcze strony wierzono, że ofiarami lub obietnicami ofiar (modlitwami i prośbami skierowanymi do bogów), można odmienić swą dolę (a nawet wynik nadchodzącej bitwy).
Być może obok Doli występował także jej negatywny wariant (pojęcie niedoli)<ref name=Kempinski></ref>.
| |||