Cao Xueqin: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Martin H. zamienia link do pliku z P1090582.JPG na Statue_of_Cao_Xueqin.JPG. Powód: Duplicate, image renamed by BetacommandBot. |
poprawa linków |
||
Linia 11:
'''Cao Xueqin''' (ur. [[1715]] lub [[1724]] w [[Nankin|Nankinie]] – zm. [[1763]] lub [[1764]]) w Pekinie – [[Chiny|chiński]] [[poeta]], [[malarz]] i [[pisarz]] z czasów [[Dynastia_Qing|dynastii Qing]], autor ''[[Honglou Meng]]'' (''Sen Czerwonego Pawilonu''), najsłynniejszej chińskiej powieści społeczno-obyczajowej, jednej z czterech [[Chińskie_powieści_klasyczne|klasycznych chińskich powieści]]. Jego imię mleczne to '''Cao Zhan''' (曹霑), a [[Chińskie_imiona|imię publiczne]] – '''Mengruan''' (夢阮; 梦阮; dosłownie sen o [[Ruan Ji|Ruan (Ji)]]", od poety z III w.).
Pochodził z chińskiego ([[Chińczycy Han|Han]]) rodu, który wszedł w skład [[Osiem Chorągwi|Białej Chorągwi wojsk mandżurskich]] i wyróżnił się w służbie administracyjnej i wojskowej. Prababka Cao Xueqina była mamką cesarza [[Kangxi]], a jego dziadek Cao Yin - towarzyszem zabaw cesarza, który następnie powierzył mu wysokie stanowisko rządowe. Cao Yin był wybitnym uczonym i kolekcjonerem książek. Po jego śmierci ([[1712]]) urząd odziedziczył syn, Cao Yong, który wszakże przeżył go tylko trzy lata. Cesarz zezwolił by siostrzeniec Cao Yina, Cao Fu, został adoptowany pośmiertnie jako jego syn i przejął stanowisko. Ród Cao popadł jednak w długi i następca Kangxi, [[Yongzheng]], po kilkukrotnych ostrzeżeniach, skonfiskował cały majątek rodziny, łącznie z ich dworem, na poczet ich spłaty. Zubożała rodzina, wraz z małym Cao Xueqinem (synem Cao Yonga lub Cao Fu, stąd wątpliwości do do daty urodzin), przeniosła się do [[Pekin]]u.
<br><br>
Większość dorosłego życia Cao Xueqin spędził jako ubogi uczony, żyjący ze sprzedaży swych obrazów, pracując nad swą powieścią, ''Opowieścią Kamienia'' (''Shitou Ji''), którą doprowadził do 80 rozdziałów. Już za jego życia krążyły one w odpisach, ale prawdziwą sławę dzieło, przemianowane na ''Sen Czerwonego Pawilonu'' (''Honglou Meng''), przyniosło mu dopiero po śmierci. W 1791 Cheng Weiyuan (程偉元) and Gao E (高鶚) opublikowali "pełną" wersję, składającą się ze 120 rozdziałów, rzekomo na podstawie notatek Cao Xueqina. To wydanie stało się podstawą do następnych, choć autorstwo ostatnich 40 rozdziałów pozostaje niepewne.
| |||
