Tadeusz Kwiatkowski (prozaik): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
usunięcie kategorii |
m poprawa linków |
||
Linia 3:
Absolwent Polonistyki i Historii Sztuki [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytetu Jagiellońskiego]]. W czasie II wojny światowej (w 1942-1943) współredagował tajny "Miesięcznik Literacki". W 1944-45 był więziony przez krakowskie gestapo.
Już w 1937 r. zadebiutował w międzyszkolnym czasopiśmie Szkolne czasy. Twórca powieści o tematyce współczesnej, satyrycznych (m.in. Siedem zacnych grzechów głównych /1954/), kryminałów pod pseudonimem ''Noël Randon'' (Dwie rurki z kremem, Donoszę ci, Luizo, Cały ogień na laleczkę, Zbrodnia na konkurs), opowiadań dla młodzieży. Był scenarzystą filmowym m.in. filmów ''[[Rękopis znaleziony w Saragossie (film)|Rękopis znaleziony w Saragossie]]'', ''[[Sanatorium pod klepsydrą (film 1973)|Sanatorium pod Klepsydrą]]'' i serialu telewizyjnego (a także komiksu) ''[[Janosik]]''. Jako felietonista i krytyk teatralny współpracował z krakowskim [[Dziennik Polski|Dziennikiem Polskim]], [[Tygodnik Powszechny|Tygodnikiem Powszechnym]], [[Przekrój (tygodnik)|Przekrojem]], [[Życie Literackie (1951-1991)|Życiem Literackim]]. Uważany za chodzącą kronikę starego [[Kraków|Krakowa]] i kopalnię anegdot, od ponad 40 lat stały bywalec słynnego "stolika o jedenastej" w krakowskim klubie dziennikarzy "Pod Gruszką".
Przyjaciel [[Jan Paweł II|Karola Wojtyły]]. Członek [[Stowarzyszenie Pisarzy Polskich|Stowarzyszenia Pisarzy Polskich]] i [[PEN Club]]u.
| |||