Rudolf Otto: Różnice pomiędzy wersjami

:: Według R. Otto źródłem religii jest uczucie. Najważniejszą cechą religii jest jej [[irracjonalizm|irracjonalność]] i uczuciowy element. Podstawowym pojęciem używanym przez R. Otto jest '''[[numinotyczność]]''' – łac. numen, czyli [[bóstwo]]. '''Doświadczenie numinotyczne''' charakteryzujące wyznawcę każdej religii, jest jednak poza możliwością wypowiedzenia. Numinosum charakteryzuje się niesamowitością, dziwem. Przedmiotem świadomości numinotycznej jest '''[[mysterium]]''', lecz tylko negacja i paradoks są środkami do jego ogarnięcia. Z jednej strony to mysterium tremendum, tzn.przedmiot pełen grozy, wywołujący lęk. Z drugiej strony to mysterium fascinans – przedmiot pociągający, fascynujący jak nic innego. Najważniejsze jest nieredukowalne (antyreduckjonizm) uczucie, przeżywanie sfery sacrum, w stosunku do której ma się odczucia ambiwalentne- starch i lęk oraz fascynację. Jego poglądy zatem są pokrewne z poglądami [[Claude Lévi-Strauss|Claude`a LeviLévi-Straussa]], [[Mircea Eliade|Mircei Eliadego]] oraz [[Carl Gustav Jung|Carla Gustava Junga]].

::* '''Pośrednie:''' środki wyrazu dla podobnych uczuć dziedziny naturalnej, tj. strach (np. Bogowie indyjscy), okazałość lub wzniosłość (np. [[Izajasz (postać biblijna)|Izajasz]] opisujący wysoki tron, królewską postać, aniołów), [[cud]], tajemniczość uzyskana za pomocą sposobu mówienia, np. [[łacina]] mszalna.

:: To ''„[[ewangelia]] królestwa”'', nazwa ''„[[święty]]”'', agonia [[Jezus Chrystus|Jezusa]]a w [[noc gethesmańskagethsemańska|noc gethsemańksągethsemańską]], numinotyczne usposobienie [[Paweł z Tarsu|św. Pawła]] (nauka o [[predestynacja|predestynacji]]) czy [[Jan Ewangelista|św. Jana]] który rzekł: ''„Bóg jest duchem”'' (4,24).