Móric Esterházy: Różnice pomiędzy wersjami

Pochodził z wpływowego na Węgrzech arystokratycznego rodu [[książę]]co-hrabiowskiego [[Esterházy]]. W latach 1899-1904 studiował w Budapeszcie oraz Oxfordzie. Od 1905 brał udział w życiu politycznym. Po wybuchu [[I wojna światowa|I wojny światowej]] na ochotnika zgłosił się do wojska, służył w Rosji i Serbii. W [[1917]] został odesłany do rezerwy i [[15 czerwca]] tego roku został mianowany przez cesarza [[Karol I Habsburg|Karola I Habsburga]] (na Węgrzech króla Karola IV) premierem Królestwa Węgier. Miał przede wszystkim zreformować system wyborczy. Jego nominacja była zaskoczeniem i funkcję sprawował krótko. W jego rządzie przeważali zwolennicy [[Gyula Andrássy młodszy|Gyuli Andrássy'ego jr.(młodszego)]], byłego węgierskiego ministra spraw wewnętrznych (1906-1910) i ostatniego ministra spraw zagranicznych Austro-Węgier. Podał się do dymisji 19 sierpnia, w następnych dniach premierem został [[Sándor Wekerle]]. Esterházy w jego rządzie zostałbył ministrem bez teki (od 25 stycznia do 8 maja 1918), czasowo ministrem zdrowia i oświaty. W 1919 wycofał się polityki i osiadł w swoim majątku.

Wrócił w 1931 jako reprezentant Keresztény Gazdasági Párt (Chrześcijańskiej Partii Gospodarczej). W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] był doradcą [[regent]]a [[Miklós Horthy|Miklósa Horthy'ego]], lecz po zerwaniu przez Węgry współpracy z Niemcami, 16 października 1944 został aresztowany i osadzony w [[Obóz koncentracyjny|obozie koncentracyjnym ]] [[Mauthausen-Gusen]]. Wrócił do ojczyzny, w 1951 został aresztowany w Hort w [[Powiat Hatvan|powiecie Hatvan]]. W 1956 udał się na emigrację. Zmarł w Austrii.