Monaster Ipatiewski w Kostromie: Różnice pomiędzy wersjami

Monaster został założony ok. [[1330]] przez tatarskiego księcia Czeta, który ciężko chory nawrócił się na [[chrześcijaństwo]] i w podzięce za wyzdrowienie ufundował [[cerkiew (budynek)|cerkiew]], przy której powstała wspólnota monastyczna. W latach [[1433]]-[[1435]] w klasztorze przebywał Wielki Książę Wasilij II. Monaster był wówczas jednym z ważniejszych centrów kulturalnych i artystycznych w Księstwie Moskiewskim. W wieku XVI klasztor został rozbudowany, powstała wówczas zachowana do dnia dzisiejszego cerkiew św. Trójcy oraz główna brama wg projektu Konstantyna Thona.

Wiosną 1609 zabudowania klasztorne zajął drugi z Dymitrów Samozwańców, jesienią tego samego roku armia moskiewska odbiła monaster. [[14 marca]] [[1613]] [[Michał I Romanow|Michaił Romanow]], ukrywający się w Monasterze Ipatiewskim, został wybrany na nowego cara rosyjskiego. Po [[rewolucja październikowa|rewolucji październikowej]] monaster został zamknięty, przed rozbiórką uratowało go uznanie za zabytek o wysokiej wartości artystycznej i historycznej i adaptacja na muzeum po II wojnie światowej. Rozebrana została jedynie jedna z cerkwi klasztornych.

Najważniejszym zabytkiem zespołu klasztornego jest sobór św. Trójcy. Został on wzniesiony w [[1652]] na miejscu wcześniejszej katedry, zniszczonej w [[XVII w.]] przez wybuch prochu. We wnętrzu zachował się [[barok]]owy [[ikonostas]] z 80 [[ikona]]mi. Cerkiew reprezentuje styl staroruski ze złoconymi kopułami, [[arkada]]mi i obramowaniami okien. Oprócz tej świątyni na terenie klasztoru znajdują się również cerkwie Matki Bożej, Zbawiciela i Przemienienia.