Uli Jon Roth: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
poprawa linków
Linia 35:
Głównym powodem jego odejścia był konflikt na tle muzycznym. Ponieważ Roth był zachwycony muzyką [[Jimi Hendrix|Jimiego Hendriksa]], pragnął jak najbardziej ulec jej wpływom i wnieść tą myśl do zespołu. Rudolf Schenker i Klaus Meine mieli jednak inną wizję dalszego rozwoju, pragnęli podbić rynek amerykański, co wiązało się z tworzeniem muzyki mniej ambitnej, dostosowanej do ówczesnej pop kultury, nie odbiegającej jednak od klasycznego hard rocka (pop hard rock). Uli Jon Roth opuścił Scorpions w 1978 roku.
 
Założył swój zespół [[Electric Sun]], z którym nagrał trzy albumy. Pierwszy, Earthquake (1979) był nagrany ku pamięci Jimiego Hendriksa, a okładkę do niego stworzyła [[Monika Dannemann]] (była narzeczona JimiegoHendriksa, która potem związała się z Rothem). Drugim albumem był nagrany dwa lata później Fire Wind (1981, zadedykowany Anwarowi el-Sadatowi). Znajduje się na nim piosenka "Enola Gay", która mówi o bombie atomowej zrzuconej w Japonii. Okładkę do tej płyty również zaprojektowała Monika Dannemann.
 
Podczas gdy Scorpions dalej pięli się w górę, Uli Jon Roth ze swoją muzyką hendriksowską pozostawał w cieniu.
Linia 41:
W latach osiemdziesiątych Uli skonstruował swoją gitarę. Ma ona 32 progi i nazwana została Sky guitar. Użył jej do ostatniego projektu pod szyldem Electric Sun – Beyond the Astral Skies(1985)(z dedykacją dla Martina Luther-Kinga i fanów muzyki Rotha).
 
Samobójstwo dziewczyny Uliego [[Monika Dannemann|Moniki Dannemann]] miało miejsce (5 kwietnia 1996). Roth resztę twórczości zadedykował zmarłej.
 
'''Link zewnętrzny:''' [http://www.ulijonroth.com/ Oficjalna strona gitarzysty]