Księstwo Oultrejordain: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
poprawa linków, drobne techniczne, WP:SK
G.bot (dyskusja | edycje)
→‎Oultrejordain: ort., dr. tech.
Linia 95:
Wg XIII-wiecznego dziejopisarza [[Jan z Ibelinu|Jana z Ibelinu]] Oultrejordain było jednym z głównych [[lenno|lenn]] Królestwa Jerozolimskiego (obok m.in.: [[Hrabstwo Jaffy i Aszkelonu|Hrabstwa Jaffy i Aszkelonu]] czy [[Księstwo Galilei|Galilei]]). Jan nazwał Oultrejordain ''[[lord]]ostwem'' (właść. ''seigneurie'') podległym królowi Jerozolimy, ale faktycznie można je traktować jako [[księstwo]], będące ze względu na: rozległość (ok 30% powierzchni całego Królestwa) i niedostępność terenu (m.in. [[Pustynia Negew]]) dość niezależnym organizmem państwowym. Tą niezależność potęgowała jeszcze zasada [[Incompatibilitas]], według której pan Zajordania nie mógł jednocześnie zajmować innego stanowiska w Królestwie Jerozolimskim.
 
Prawdopodobnie aż do roku [[1126]] ziemie na wschód od Jordanu były pod bezpośrednią władzą króla<ref>Możliwe jest, że od [[1118]] władał nimi Roman Le Puy</ref>, kiedy to utworzono lordostwo dla dotychczasowego kamerdynera królewskiego Pagana le Bouteiller'a. Pagan pozostał władcą do swojej śmierci w [[1147]], choć z powodu dość sprzecznych informacji nie można wykluczyć, że jeszcze w latach 30-tych. (do ok. [[1134]]), władzę dzierżył [[Roman Le Puy]]<ref>W 1134 Roman, wraz z Hugo II – hrabią Jaffy i Aszkalonu zbuntował się przeciw królowi [[Fulko V|Fulkowi]] ale zostali pokonani i utracili swoje ziemie (prawdopodobnie Roman mógł utracić Oultrejordain, jeżeli był jego panem)</ref>. Po śmierci Pagana, jego następcą został jego bratanek [[Maurycy z Zajordania|Maurycy]], o którym brak dokładniejszych informacji, za wyjątkiem faktu, że odstąpił księstwo [[Philippe de Milly|Filipowi de Milly]] i jego żonie, a swojej córce, Izabeli.
 
W kolejnych latach księstwo zostało lepiej ufortyfikowane, poprzez wzniesienie zamków [[Karak]], który stał się nowym ośrodkiem administracyjnym i Subeibe. Jednocześnie jednak zostało narażone na najazdy, gdyż podczas [[II wyprawa krzyżowa|II krucjaty]] pan Oultrejordain, wziął udział w ataku na [[Damaszek]]. Krucjata zakończyła się klęską i zwiększyła muzułmańskie zagrożenie dla księstwa.