Bitwa morska pod North Foreland: Różnice pomiędzy wersjami

m
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
SieBot (dyskusja | edycje)
Linia 6:
 
== Zamierzenia Holendrów ==
Po tym jak Holendrzy zadali flocie angielskiej potężny cios w [[bitwa morskaBitwa czterodniowa|bitwie czterodniowej]], czołowy holenderski polityk [[Johan de Witt]] rozkazał admirałowi-porucznikowi [[Michiel de Ruyter|de Ruyterowi]] kontynuować realizację planów opracowanych przed ponad rokiem: lądowanie w [[Bitwa morska pod Medway|Medway]] w celu zniszczenia floty angielskiej, gdy ta była poddawana generalnym naprawom w [[stocznia|stoczni]] [[Chatham (Anglia)|Chatham]] w [[Kent]]. W tym celu na 10 [[fleutafluita|fleut]] załadowano 2700 żołnierzy holenderskiej piechoty morskiej. Do tego de Ruyter miał połączyć swą flotę z flotą [[Francja|francuską]].
 
Francuzi jednak nie pokazali się, a do tego zła pogoda uniemożliwiła wysadzenie [[desant]]u. De Ruyter musiał ograniczyć swoje działania do blokowania [[Tamiza|Tamizy]]. Dnia [[1 sierpnia]] zauważył, że angielska flota opuszcza port - wcześniej niż się spodziewano. Następnie sztorm odrzucił holenderską flotę do tyłu, w kierunku [[FlamandiaFlandria|flamandzkiego]] wybrzeża. Dnia [[3 sierpnia]] de Ruyter zostawił z tyłu fleuty z wojskiem i ponownie zbliżył się do angielskiego wybrzeża.
 
== Pierwszy dzień bitwy ==
Linia 15:
Okręt za okrętem floty fryzyjskiej był uszkadzany przez ogień artylerii okrętów angielskich. Zginął wiceadmirał [[Rudolf Coenders]]. Admirałowi-porucznikowi [[Tjerk Hiddes de Vries|de Vriesowi]] działo urwało rękę i nogę, mimo to nadal usiłował zaprowadzić porządek w swoich siłach. Jednak nie było to już możliwe. Nie mogąc uderzyć na Anglików z pomocą swego centrum, przerażony de Ruyter widział jak fryzyjskie okręty dryfują na południe, pełne rozrzuconych zwłok lub rannych, których jęki wznosiły się ponad inne odgłosy bitwy.
 
Teraz Rupert połączył całą awangardę i centrum i obrócił się naprzeciw holenderskiego centrum. Towarzyszący Rupertowi [[George Monck, 1. książę Albemarle|George Monck]], przewidywał, że de Ruyter odda dwie salwy burtowe i ucieknie, jednak on podjął zażartą walkę, kierując bitwą ze swego okrętu flagowego ''[[De Zeven Provinciën (1665-1694)|De Zeven Provinciën]]'', który musiał stawić opór połączonemu atakowi angielskich okrętów ''[[Sovereign of the Seas]]'' i ''[[Royal Charles]]'', zmuszając Ruperta do przeniesienia się z uszkodzonego okrętu ''Royal Charles'' na okręt ''[[Royal James]]''. W ten sposób ochronił odwrót holenderskiej awangardy.
 
W międzyczasie admirał-porucznik [[Cornelis Tromp]], dowodzący holenderską [[ariergarda|ariergardą]], dostrzegł z daleka smutne wydarzenia. Rozdrażniony tym widokiem, postanowił dać właściwy przykład. Dokonał ostrego zwrotu na zachód, przebił się przez linię angielskiej ariergardy, dowodzonej przez [[Jeremy Smith|J. Smitha]], oddzielając go od reszty angielskiej floty, po czym, mając korzystny wiatr, przystąpił do gwałtownego natarcia w wyniku którego angielska ariergarda została pobita i uciekła na zachód. Prowadził pościg aż do nocy, niszcząc okręt angielski ''[[Resolution]]'' za pomocą [[brander]]a. Po tym, jak trzykrotna salwa Trompa zmiotła całą załogę okrętu flagowego Smitha ''[[Loyal London]]'', okręt ten, niezdolny już do samodzielnego rejsu, musiał być odholowany do Anglii. Zastępcą dowódcy angielskiej ariergardy był [[Edward Spragge]], który poczuł się tak bardzo upokorzony przez minione zdarzenia, że stał się osobistym wrogiem Trompa. Zginął podczas próby zabicia swego wroga podczas [[bitwa morska pod Texel|bitwy pod Texel]].
 
== Drugi dzień bitwy ==
Z rana o 5:00 [[Cornelis Tromp|Tromp]] przerwał pościg, w pełni zadowolony ze swojej pierwszej prawdziwej wiktorii jako dowódcy [[eskadraEskadra (marynarka wojenna)|eskadry]]. W czasie nocy jeden z okrętów przyniósł wiadomość, że [[Michiel de Ruyter|de Ruyter]] także odniósł zwycięstwo, tak więc ogarnął Trompa euforyczny nastrój.
 
To się nagle zmieniło po natrafieniu na dryfujący okręt flagowy z umierającym [[Tjerk Hiddes|Tjerkem Hiddesem]]. Nagle ogarnęła go obawa, że jest jedyną pozostałością po flocie holenderskiej i że jest w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Znajdujące się za nim te okręty [[Anglia|angielskiej]] [[ariergarda|ariergardy]], które zachowały zdolność bojową, skierowały się na wschód. Wszędzie na horyzoncie widać było angielskie bandery. Z przodu innych wrogich eskadr na pewno go oczekiwano. Wściekle manewrując, Tromp, pijąc przy tym dużo [[dżinGin|dżinu]]u dla poprawienia stanu swoich nerwów, wymknął się wszelkim próbom schwytania go w pułapkę i o 6:00 rano doprowadził swoją eskadrę bezpiecznie do [[Holandia|holenderskiego]] portu [[Flushing]]. Tam, z wielką ulgą, trafił na resztę holenderskiej floty.
 
Trompowi zajęło 6 godzin by zebrać się na odwagę i stanąć osobiście przed de Ruyterem. Było dla niego oczywiste, że nigdy nie powinien był sobie pozwolić na całkowite oddzielenie się od sił głównych. Rzeczywiście, de Ruyter, nie będący akurat w swoim zwykłym dobrodusznym nastroju, z miejsca oskarżył go o porażkę i rozkazał Trompowi i jego podkomendnym ([[Isaac Sweers (1941)|Sweersowi]] i [[Willem van der Zaan|der Zaanowi]]) iść precz z jego oczu i nie pokazywać mu się znowu na jego okręcie ''Zeven Provinciën''. Naczelny wódz holenderskiej floty wciąż nie mógł dojść do równowagi po wypadkach z poprzedniego dnia.
 
Po krótkiej letniej nocy, de Ruyter z rana o 5:00 odkrył, że jego położenie jest beznadziejne. W tym czasie admirał-porucznik Johan Evertsen zmarł z powodu straconej nogi. Siły de Ruytera były teraz mniejsze o około 40 okrętów. Większość okrętów awangardy, które przetrwały masakrę, była niezdolna do walki. W ciągu nocy około 15 okrętów zdezerterowało. Potężna fala ze wschodu przeszkadzała w prostym odwrocie w kierunku kontynentalnego wybrzeża. Na zachodzie angielska awangarda i centrum (około 50 okrętów) otoczyły go półkolem, bezpiecznie bombardując jego flotę z zawietrznej.
Linia 48:
 
== Zobacz też ==
* [[Konflikty zbrojne w dziejach ludzkości|słynne bitwy]]
 
[[Kategoria:Bitwy morskie|North Foreland]]