Kultury ceramiki dołkowo-grzebykowej: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Idioma-bot (dyskusja | edycje) m robot dodaje: lt:Šukinės duobelinės keramikos kultūra |
Vartislaus (dyskusja | edycje) dodatek archeologiczny |
||
Linia 1:
'''Kultury ceramiki dołkowo-grzebykowej''' – [[neolit]]yczna kultura wywodząca się ze stref lesistych [[Europa|Europy]] Północno-wschodniej
Na terenach północno-wschodniej Polski na przełomie IV i III tys. p.n.e. rozwijały się
Nazwa pochodzi od charakterystycznych zdobień na naczyniach o ostro zakończonych dnach. Były to rzędy poziomych dołków, wykonywane wielozębnym, grzebieniastym [[narzędzie]]m. Przedstawiciele tej kultury wykorzystywali prymitywną technologię do wykonywania [[ceramika|ceramiki]] - prawdopodobnie garncarstwo było stosunkowo nową umiejętnością przyswojoną przez tę ludność.▼
autochtoniczne plemiona neolityczne wyrosłe na wcześniejszym podłożu [[mezolit|mezolitycznym]], związane z
tzw. kręgiem kultur ceramiki grzebykowo-dołkowej. Krąg ten rozwijał się na obszarach całej
pn.-wsch. Europy na wschodzie sięgając aż po Ural, a na północy aż po Morze Białe.
Na ziemiach polskich zasięgiem swym obejmuje przede wszystkim tereny Warmii i Mazur.
W III tys. kultury te rozprzestrzeniły się na tereny całego Niżu Polskiego .
Nazwa tego kręgu kultur pochodzi od techniki tworzenia ornamentu na naczyniach glinianych,
polegającej na wyciskaniu dołków palcami, patykami lub robieniu odcisków grzebieniami.
▲
Były to kultury z gospodarką [[mezolit|mezolityczną]]. Cechą, która najbardziej wyróżnia te kultury od innych kultur neolitycznych Środkowej Europy jest tryb życia związany z gospodarką myśliwsko-rybacko-zbieracką. Tereny zajmowane przez ludność tej kultury to lasy nad brzegami jezior, rzek, zatok, zalewami i nad otwartym morzem. Bardzo mało wiadomo o kulturach z tego kręgu. Większość pozostałości tej kultury to krótkotrwałe obozowiska głównie na terenach piaszczystych. Budynki mieszkalne to przede wszystkim naziemne szałasy z żerdzi na planie koła; na wschodzie oraz na obszarach południowych np. na terenach Polski spotyka się półziemianki o rzucie prostokątnym. Bardzo rzadko występują solidniejsze konstrukcje.
Kultura ta charakteryzuje się dużą umiejętnością rzeźbienia figurek ludzkich i zwierzęcych z bursztnu.
Prawie nie są znane groby tej kultury. W kilku grobach szkieletowych odkrytych w pólnocno-wschodniej Polsce stwierdzono barwienie zwłok ochrą. Ciała były ułożone w pozycji wyprostowanej na wznak. Stwierdzono wyposażenie zmarłych w naszyjniki z kłów zwierzęcych.
{{archeologia stub}}
| |||