Trląg: Różnice pomiędzy wersjami

Wieś Trląg należy do najstarszych kujawskich wsi. Najwcześniejsze informacje pochodzą z I połowy XIV wieku, chociaż pewnie sama miejscowość istniała dużo wcześniej. We wczesnym średniowieczu była to wieś kościelna, następnie stała się własnoscią szlachecką. W literaturze pierwszą osobą piszącą się "z Trląga" jest Trzebisław, który był kanonikiem gnieźnieńskim, płockim i kruszwickim.▼

Następnym właścicielem był Andrzej, ojciec Stefana z Trląga herbu Topór, który w 1373 roku wyprawiał się do Francji po księcia gniewkowskiego Władysława Białego. Dziedzicami Trląga byli dwaj z trzech braci, synów Andrzeja - Wojciech i Stefan. Następnie drogą sukcesji wieś przeszła w ręce Modlibogów i Kołudzkich (to już jest XV i XVI wiek), w XVIII wieku, aż do 1840 roku stała się własnością rodu Zagajewskich. Kto był właścicielem wsi w XIX wieku - dziś trudno ustalić. Przypuszczać jedynie można, iż jacyś Niemcy, bowiem w okresie międzywojennym (1918 - 1939) wieś została podzielona pomiędzy bogatych gospodarzy, którymi byli m.in. Bartzowie, Gąsiorowscy i Świdzińscy. W "Słowniku geograficznym" istnieje ponadto zapis, iż w XIX wieku Trląg posiadał dwór zwany Seehorst stojący na ąrodku wsi.▼

Dziś parafia w Trlągu należy do dekanatu mogileńskiego i liczy nieco ponad 900 dusz. Należą do niej wioski: Trląg, Broniewice, Dobieszewice i Dobieszewiczki. Obecny kościół pochodzi z II połowy XIV wieku. Rozbudowany został w latach 1935 - 37, w wyniku czego wyburzono północną ścianę nawy, którą zamieniono na prezbiterium, a dawne prezbiterium na kaplicę. Część starsza kościoła jest późnogotycka. Świątynia jest orientowana, wybudowana z cegły o gotyckim układzie z użyciem w niektórych partiach tzw. zendrówki w rombowych układach. Dawne prezbiterium jest krótkie i jednoprzęsłowe, do niego przystawiono małą zakrystię. Obecne prezbiterium zbliżone jest kształtem do kwadratu.▼

We wnętrzu kościoła są płaskie stropy w zakrystii ostrołukowe z poprzecznym i wzdłużnym żebrem nad zamknięciem. Wejście aze starego prezbiterium do zakrystii jest półkoliste w ostrołukowej wnęce. W zakrysti zachowały się pierwotne okna, w prezbiterium i nawie głównej już zostały przerobione i zamknięte półkoliście. W ścianie południowej nawy znajduje się portal we wnęce ostrołukowej o wydzielonym tympanonie, powyżej jest zegar słoneczny. Dachy świątyni są dwuspadowe, kryle dachówką, W ścianach, na cegłach liczne drążone otworki (prawdopodobnie służyły do rozpalania ognia), oraz wiele podpisów, m.in. z XVII wieku. Wejścia do świątyni posiadają klepkowe drzwi z XIX wieku. Wewnątrz na uwagę zasługuje dawna chrzcielnica kamienna w kształcie kielicha (obecnie kropielnica) niewątpliwie XVI - wieczna, bardzo piękne renesansowe epitafium Łukasza Wilczyńskiego z Wilczyna, kolatora oraz jego żony Doroty, córki kruszwickiego kasztelana Łukasza Grabowskiego. Pochodzi z 1604 roku. W kaplicy krucyfiks ludowy z XIX wieku i ołtarz "z gołębiami"▼

Obok kościoła znajduje się dzwonnica z XIX wieku. Jest wykonana z drewna z dwuspadowym dachem krytym dachówką W niej znajdują się dwa dzwony - jeden z XIV wieku drugi z 1537 roku, a obok dzwonnicy grobowiec rodziny Bartzów z 1905 roku. Od zachodniej strony świątyni -dom przedpogrzebowy, wybudowany w 1993 roku.▼