Unia polsko-szwedzka: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
WP:SK, drobne redakcyjne |
drobne redakcyjne |
||
Linia 9:
Uzyskawszy zgodę [[sejm walny|sejmu polskiego]] na wyjazd z Rzeczpospolitej, król udał się [[3 sierpnia]] [[1593]] roku do Szwecji. Tam jednak musiał stawić czoła [[9 stycznia]] [[1594]] zbuntowanym stanom niższym pod przywództwem kleru [[luteranizm|luterańskiego]] na zjeździe w [[Uppsala|Uppsali]]. Zjazd ten przyjął uchwałę o przeciwstawieniu się szerzeniu [[katolicyzm]]u w Szwecji. Nie mając innego wyjścia, i będąc naglony przez niepewne zachowanie stryja, Zygmunt III podpisał [[19 lutego]] [[1594]] ''królewskie zaręczenie'', w którym przyrzekał stanom szwedzkim zachować wolność religijną dla wyznania augsburskiego. Na jego mocy katolikom zabroniono publicznego praktykowania swojej religii. Dochodziło wówczas do wielu gorszących ekscesów, gdy świta króla wdawała się w bójki z luteranami.
Po podpisaniu tego aktu został uroczyście, w obecności żony, [[Anna Habsburżanka (1573-1598)|Anny Habsburżanki]], koronowany na króla Szwecji w katedrze w [[Uppsala|Uppsali]]. W lipcu [[1594]] opuścił Szwecję i popłynął do [[Gdańsk]]a. Na czas swojej nieobecności regencję powierzył Karolowi Sudermańskiemu i senatorom.
Regent podjął wiele działań sprzecznych z wolą monarchy. [[18 maja]] [[1595]] zawarł z [[Rosja|Rosją]] [[traktat w Tiawzinie]], odstępując jej część Finlandii ([[Prioziorsk|Keksholm]]), odwołał też z teatru wojny admirała
W obliczu złamania przez króla zawartej umowy (król mianował m.in. burmistrzem [[Sztokholm]]u katolika, zaczęły powstawać też katolickie szkoły) Karol samowolnie i bez wiedzy Zygmunta III zwołał w [[1595]] roku w [[Söderköping]] obrady [[Riksdag]]u, które przeistoczyły się w antypolską konfederację stanów niższych. Po stronie króla polskiego opowiedziała się natomiast [[Finlandia]], szlachta szwedzka i Sztokholm. Kraj stanął w przededniu wojny domowej.
| |||