Karl von Nassau-Siegen: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
lit.
drobne merytoryczne
Linia 20:
:: Zonę mu sama mogła dać Warszawa.}}
 
W [[1784]] r. otrzymał obywatelstwo polskie i szlachectwo. Badał spławność [[Dniestr]]u i opracował dobre mapy hydrograficzne Polskirzeki, pierwsze tego typu mapy w Polsce oraz próbował organizować polski handel morski na [[Morze Czarne|Morzu Czarnym]].
 
W [[1786]] przybył do [[Imperium rosyjskie|Rosji]] i poznał [[Grigorij Potiomkin|Potiomkina]], brał udział w [[1787]] w przygotowaniach do wyprawy carycy [[Katarzyna II Wielka|Katarzyny]] na południe i w czasie [[VI wojna rosyjsko-turecka|kolejnej wojny rosyjsko-tureckiej]] wstąpił na służbę rosyjską. Dowodził flotą rosyjskich [[galera|galer]] i rozgromił flotę turecką na Oczakowskim Limanie. Konflikt z Potiomkinem w sprawie obsady [[Oczaków|Oczakowa]] zmusił go do wyjazdu do [[Sankt Petersburg]]a, skąd jako rosyjski agent wyjechał do Hiszpanii i Francji z misją zbadania możliwości zawarcia sojuszu pomiędzy Rosją, [[Austria|Austrią]], [[Wielka Brytania|Wielką Brytanią]] i Hiszpanią. Misja nie zakończyła się sukcesem i już w latach [[1789]] i [[1790]] brał czynny udział w [[Wojna rosyjsko-szwedzka (1788-1790)|wojnie przeciw Szwecji]], gdzie oprócz kilku zwycięskich bitew w 1790 doznał porażki, a jego flotę rozgromili Szwedzi w zatoce pod [[Wyborg]]iem zdobywając 46 galer. W wyniku tej klęski opuścił służbę rosyjską.