Kościół św. Pantaleona w Kolonii: Różnice pomiędzy wersjami

Świątynia powstała na terenie przedmieścia starożytnej Kolonii. Pod dzisiejszą budowlą odkryto również resztki [[architektura starożytnego Rzymu|rzymskich]] budowli, m.in. [[willa|willi]]. Po roku [[350]] (lub – według innych badaczy – dopiero w VI/VII w.) wzniesiono jednonawowy [[kościół (budynek)|kościół]] z prostokątnym [[prezbiterium|chórem]], wokół którego istniał [[cmentarz]]. Pierwsza pisemna wzmianka o kościele pochodzi z roku [[866]]. Ok. [[957]] abp [[Bruno (arcybiskup koloński)|Bruno I]], brat cesarza [[Otto I Wielki|Ottona I]], założył przy nim klasztor [[benedyktyni|benedyktynów]] (drugi – obsadzony przez tego samego fundatora mnichami [[Irlandia|iryjskimi]] – znajdował się przy kościele Wielkiego św. Marcina, ([[język niemiecki|niem.]] ''Gross St. Martin''), który otrzymał hojne nadania. Zakonnicy zostali sprowadzeni z opactwa św. Maksymina w [[Trewir]]ze. Kościół klasztorny po przebudowie z dodaniem [[westwerk]]u i [[transept]]u poświęcono [[24 października]] [[980]].

 

 

Za czasów opata Wolberona ok. [[1160]] jednonawowa świątynia [[sztuka ottońska|ottońska]] otrzymała formę trzynawowej bazyliki [[architektura romańska|romańskiej]] ze sklepionymi nawami bocznymi, a w związku z rozwojem miasta, znalazła się na jego terytorium. Zabudowania klasztorne z [[krużganek|krużgankiem]] i budynek [[kapitularz]]a (obecnie skarbca) z pocz. XIII w. wzniesiono od północy, od strony południowej założono cmentarz z kaplicą pw. Świętego Krzyża i Dwunastu Apostołów (niezachowana). W X-XIII w. słynne były pracownie rzemieślnicze opactwa, z których wychodziły [[emalia|emalie]], wyroby z [[Kość (anatomia)|kości]] i [[kość słoniowa|kości słoniowej]], [[iluminacja książki|rękopisy iluminowane]] oraz dzieła [[złotnictwo|złotnictwa]]. Ściany świątyni zostały pokryte malowidłami.